Wraz z rozwojem środowisk antydostępowych, pojawiła się pilna potrzeba, aby zasoby obronne mogły funkcjonować na nieprzyjaznym terytorium. To właśnie tutaj kluczowe znaczenie mają systemy bezzałogowe.
Koncepcja operacyjna wykorzystania systemów autonomicznych razem ze zdolnościami takimi, jak samolot wielozadaniowy 5. generacji F-35 jest często określana jako Zespół załogowo-bezzałogowy, ale światowy lider technologii Lockheed Martin określa go jako Zespół rozproszony.
Zespół rozproszony obejmuje systemy autonomiczne o dużej przeżywalności i doskonałych zdolnościach oraz wielozadaniowe samoloty bojowe piątej, a nawet kolejnej generacji. F-35, zamówiony przez Polskę i postrzegany jako kluczowy dla sojuszniczego lotnictwa wojskowego, jest preferowanym załogowym partnerem dla firmowej wizji zespołu rozproszonego i jako taki odgrywa ogromną rolę w skuteczności działania zespołu.
Po znalezieniu się w przestrzeni antydostępowej wraz ze swoimi bezzałogowymi partnerami, F-35 wykonuje zadania wielu platform, służąc jako centrum zarządzania przestrzenią bitewną. Może dzielić się zaawansowanymi danymi o celach, chronić sojuszników dzięki zdolnościom walki elektronicznej i wysyłać samoloty i uzbrojenie tam, gdzie jest to wymagane.
Połączenie F-35 z zespołem rozproszonym zapewnia wojskom lotniczym niezrównaną przewagę w przestrzeni bitewnej, zwiększając świadomość sytuacyjną, a jednocześnie umożliwiając pilotowi szybsze podejmowanie lepszych decyzji.
Zespół rozproszony nie jest bardzo rewolucyjny, to raczej ewolucja podstawowych zdolności i technologii, w które przedsiębiorstwa takie jak Lockheed Martin inwestują od jakiegoś czasu. Łączność i interoperacyjność pomiędzy samolotami załogowymi, takimi jak wzorcowy samolot wielozadaniowy 5. generacji F-35, a systemami autonomicznymi, przenosi te zdolności na kolejny poziom.