W czerwcowym numerze miesięcznika RAPORT-wto przedstawiliśmy (Wojciech Łuczak, Czołgi – ku nowym horyzontom) projekt nowego ukraińskiego czołgu przejściowego – Tirieks – dzieło grupy inżynierskiej Azow, która wyłoniła się z szeregów młodych konstruktorów kombinatu pancernego im. Małyszewa z Charkowa. Grupa Azow nie daje za wygraną, proponując kijowskim decydentom i wszystkim zainteresowanym współpracą – nowe rozwiązania wozów bojowych z użyciem dostępnych komponentów już dobrze znanych pojazdów lub zupełnie nowatorskie projekty.
Przypomnijmy, że Tirieks (od Tyrannosaurus Rex) to projekt diametralnej metamorfozy podstawowego czołgu wytwarzanego w kombinacie charkowskim – T-64. Z zastosowaniem nowej bezzałogowej spawanej wieży - co zdaniem Azowa pozwoli wyeliminować zbędne 7 ton, które można wykorzystać na ulepszenie biernej i aktywnej obrony wozu, z uplasowaniem całej – 3-osobowej załogi w oddzielonej i izolowanej od reszty pojazdu pancernej kapsule z przodu. Wieża ma być oczywiście zdalnie kierowana – na podobieństwo rozwiązania rosyjskiego T-14 Armata.
Azowianie proponują także przemianę układu jezdnego charkowskiego T-64 w ciężki pojazd wsparcia czołgów – bojowy wóz piechoty – ciężki transporter opancerzony – Azowiec. Jest to propozycja nawiązująca do zrealizowanej koncepcji Tsahalu – armii izraelskiej, w której czołgi podstawowe – Merkavy i Magachy wspierane są gąsienicowymi wozami Namer – przewożącymi piechotę, z cechami odporności tych pierwszych. Wóz Azowiec – proponuje ukraińska grupa inżynierska - postanie przez przebudowę T-64 z odwróceniem jego układu napędowego i jego przemieszczeniem w przód. Służyłby głównie do bezpiecznego przewiezienia na pole walki 12- osobowej drużyny piechoty (plus dwóch czołgistów obsługi pojazdu). Obecnie Azowiec pojawia się w rysunkach Ukraińców jako ciężki bwp z wieżą z armatą 30 mm i podwyższoną odpornością na ostrzał.
Kolejnym pomysłem Grupy Azow jest przebudowa doskonale znanych w Polsce i wytwarzanych na Ukrainie gąsienicowych wozów opancerzonych MT-LB do standardu Rysak (Ryś). Przy czym powstała w ten sposób wielozadaniowa platforma opancerzona napędzana miałaby być hybrydowym układem z dwoma dieslami po 150 kW każdy, zintegrowanymi z generatorami prądu, a te zaś byłyby połączone z centralnym układem akumulatorowym w sponsonach nagąsienicowych. A cały układ miałby pracować we współpracy z głównym silnikiem elektrycznym. Grupa Azow oblicza, że Rysak mógłby na akumulatorach pokonać do 100 km, a jego masa to – 18t. Warto podpowiedzieć, że już kilka lat temu Politechnika Śląska w Gliwicach (rektor – prof. Arkadiusz Meżyk) zbudowała i wypróbowała na poligonie gliwickim typowy MT-LB z hybrydowym układem napędowym… Co się z nim dzieje?
Następne rozwiązanie to opancerzony, samobieżny wóz moździerzowy – Wietierok. Ciekawostką jest to, że trzy typowe 120 mm moździerze z zapasem 240 min, zamocowano w taki sposób, aby mogłyby być automatycznie zasilane z nieopancerzonej skrzyni-magazynu amunicji. Pancerzem osłonięta jest jedynie kabina załogowa. Cóż, rzut oka przekonuje, że byłby to jeden z najtańszych na świecie trójlufowych moździerzy automatycznych. Po warunkiem, że zostałby zbudowany.
Cziernoje Sołnce – to pomysł wielozadaniowego opancerzonego wozu kołowego wysokiej mobilności z hybrydowym układem napędowym, przy czym każde z kół napędzane byłoby własnym silnikiem. Ideą rozwiązania jest to, że opancerzona kapsuła byłaby połączona z dowolnie konfigurowanym i sterowanym układem kołowo-napędowym, zapewniającym wysoką mobilność i zwrotność. Azowcy zapewniają, że Czarne Słońce powinno przejechać na akumulatorach do 400 km, zaś z użyciem pełnego układu hybrydowego – do 3000 km bez uzupełniania paliwa.