Altair


Autoryzacja


Resetuj hasło

HJT-36 wciąż niedopracowany

Lotnictwo wojskowe, 10 października 2013

Indyjski przemysł wciąż boryka się z dopracowaniem rodzimego samolotu szkolno-bojowego HJT-36 Sitara. Powracającym problemem jest niewystarczająca stateczność boczna.

Przedseryjny HJT-36 Sitara. Pod koniec września br. oblatano piąty z 12 samolotów zamówionych przez wojska lotnicze Indii / Zdjęcie: HAL

New India Express donosi, że inżynierowie z Hindustan Aeronautics Ltd. (HAL) mają obecnie problem ze zidentyfikowaniem przyczyny niestateczności poprzecznej HJT-36. Wstępne plany zakładały zgłoszenie wstępnej zdolności operacyjnej Sitary przed końcem br., jednak obecnie jest to wątpliwe.

Jak informuje dziennik, w trakcie niedawnych prób przeciągnięcia i korkociągowych odnotowano niestateczność boczną. Mimo wysiłków załogi, samolot przechylił się na skrzydło o 16 stopni, zmuszając pilotów do przerwania próby przeciągnięcia.

Nieoficjalnie wiadomo, że Hindusi zwrócili się o pomoc do inżynierów z BAE Systems, jednak szefostwo HAL odmówiło jakichkolwiek komentarzy w tej sprawie. Informator New India Express twierdzi, że posunięto się nawet do doraźnych przeróbek skrzydeł HJT-36, mających na celu polepszenie charakterystyk aerodynamicznych.

W najbliższym czasie zaplanowane zostały próby operowania przy bocznym wietrze w Jamnagar oraz w warunkach zimowych w Srinagar. Nie wiadomo jednak, czy nie zostaną one przesunięte z powodu wspomnianych problemów.

HJT-36 Sitara (Gwiazda Poranna) ma być używany do szkolenia pilotów Bharatiya Vayu Sena (BVS, wojsk lotniczych Indii) razem z turbośmigłowymi Pilatusami PC-7 Mk II (Pierwsze Pilatusy już w Indiach, 2013-02-04) i odrzutowymi Hawkami Mk.132 (Wszystkie Hawki w Indiach, 2012-08-20).

Pierwszy lot prototypowego HJT-36 odbył się 21 marca 2003. Nauczeni doświadczeniami związanymi z programem LCA Tejas, Hindusi postanowili wykorzystać w konstrukcji Sitary jak najwięcej elementów dostępnych na rynku, zamiast opracowywać je od podstaw własnym sumptem.

Jako zespół napędowy zabudowano francuski silnik Snecma Larzac 04H20 o ciągu 14,4 kN. Większość wyposażenia awionicznego (komputer misji, wskaźnik przezierny i repetytor, komputer danych aerodynamicznych i układ odniesienia położenia przestrzennego i kursu) dostarczyła brytyjska Smiths Aerospace. Kabina Sitary po raz pierwszy w historii została zaprojektowana w oparciu o dane antropometryczne pilotów hinduskich.

HJT-36 jest jedno/dwumiejscowym samolotem szkolno-bojowym o rozpiętości skrzydeł 10 m i długości kadłuba 10,91 m. Maksymalna masa startowa wynosi 4600 kg. Sitara rozwija prędkość maksymalną Ma0,8 i osiąga pułap praktyczny 9000 m. Współczynnik dopuszczalnych przeciążeń konstrukcji wynosi n= +7/-2,5. Pod skrzydłami i kadłubem znajduje się 5 punktów mocowania umożliwiających przenoszenie uzbrojenia i wyposażenia o łącznej masie 1000 kg.

Drugi prototyp HJT-36, wyposażony w docelową awionikę został oblatany 26 marca 2004. Z powodu zbyt małego ciągu silnika Larzac w sierpniu 2005 podjęto decyzję o zastąpieniu go rosyjskim AL.-55I. Jednak próby w locie z nowym zespołem napędowym wznowiono dopiero w maju 2009 (Indyjskie kłopoty z silnikami, 2008-03-25). Dwa lata później prototyp HJT-36 rozbił się z powodu problemów ze statecznością (Kolejny wypadek IJT, 2011-05-02).

Po długotrwałych próbach, w 2009 rozpoczęto produkcję samolotów przedseryjnych, których BVS zakupiły 12. Pod koniec września br. oblatano piąty z nich. Obecnie mówi się, że wojska lotnicze zamówią także 73 seryjne Sitary, nie wiadomo jednak kiedy umowa zostanie sfinalizowana.


Powiązane wiadomości


Drukuj Góra
www.altair.com.pl

© Wszelkie prawa zastrzeżone, 2007-2024 Altair Agencja Lotnicza Sp. z o. o.