Samolot F-35B ze składu VMFAT-501 wykonał pierwszą w historii kompletną misję STOVL.
Jak wiadomo, F-35B jest wariantem JSF, przeznaczonym do wykonywania skróconego startu i pionowego lądowania (STOVL). Dotychczas jednak nigdy nie wykonano długotrwałych lotów wyłącznie w tej konfiguracji (Pionowe lądowanie F-35B, 2010-03-19, Pionowy start F-35B, 2013-05-13, Nocne lądowanie F-35B, 2013-08-17).
Zdolność STOVL umożliwia F-35B operowanie nie tylko z pokładów lotniskowców i dróg startowych w bazach, ale także z dróg startowych uszkodzonych w wyniku działania nieprzyjaciela lub mających nawierzchnię nieutwardzoną. 24 października jeden z F-35B ze składu Marine Fighter Attack Training Squadron 501 (VMFAT-501) US Marine Corps, podporządkowanej 33. Skrzydłu Myśliwskiemu z bazy USAF Eglin, wykonał pierwszą w historii misję tego rodzaju, trwającą ok. 1 h.
Napęd F-35B stanowi silnik Pratt & Whitney F135-PW-600, rozwijający ciąg 191 kN z dopalaniem w locie poziomym i 80 kN w locie pionowym. W porównaniu z protoplastą, F119-PW-100, używanym w F-22A Raptor, ma on wentylator (sprężarkę niskiego ciśnienia) o większej średnicy, co powoduje zwiększenie stopnia dwuprzepływowości do ok. 0,4 i turbinę niskiego ciśnienia o zmiennej geometrii, umożliwiającą włączanie i wyłączanie dwustopniowego wentylatora nośnego przy pomocy wału tejże turbiny, przenoszącego moc ok. 26 MW.
Ruchoma dysza wylotowa silnika F135-PW-600 pozwala na wektorowanie ciągu – maksymalne odchylenie od osi poziomej wynosi 110o. Wentylator nośny, o średnicy 1,27 m, zabudowany za kabiną pilota i rozwijający ciąg ok. 89 kN, używany jest podczas pionowego lądowania. Ruchoma dysza umożliwia jego wektorowanie w zakresie od 15o do przodu do 60o do tyłu. Wentylator jest napędzany silnikiem za pośrednictwem sprzęgła wielotarczowego, zaś podczas lotu poziomego jest odłączony od silnika.
Oprócz tego strumień powietrza ze sprężarki silnika jest kierowany do dwóch sterów gazodynamicznych sterujących przechyleniem, zabudowanych w skrzydłach, mniej więcej w połowie cięciwy (ustawienie takie zostało wymuszone dużym przekrojem poprzecznym kanałów niskiego ciśnienia), które wytwarzają łącznie ok. 17,4 kN ciągu.
Sumaryczny ciąg wszystkich w/w elementów wynosi ok. 186,4 kN. Przy małej prędkości postępowej sterowanie pochyleniem F-35 realizowane jest przez zmianę relacji wydatku gazów wylotowych z silnika i z wentylatora. Sterowanie kierunkowe odbywa się przy pomocy wychylania dyszy wylotowej silnika na boki.
Za sterami samolotu zasiadał mjr Brendan M. Walsh, który po skróconym starcie odbył lot w pobliżu macierzystej bazy. Kolejnymi etapami misji były: podejście do lądowania, zawis na wysokości ok. 30 m nad drogą startową, po którym nastąpił zwrot w prawo i pionowe lądowanie.
Mjr Walsh jest jedynym pilotem ze składu VMFAT-501 mającym uprawnienia do wykonywania misji STOVL. Do jego zadań należy szkolenie innych lotników w tej dziedzinie. Obecnie w Eglin przebywa także 3 pilotów i 13 techników Royal Air Force i Royal Navy, które także będą eksploatowały F-35B (Plany przebazowania Typhoonów, 2013-08-20).