Do końca października 2014 w Gmachu Głównym Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie można oglądać legendarny brytyjski samolot I wojny światowej – Bristol F.2B Fighter.
Prezentowany w malowaniu z okresu wojny polsko-bolszewickiej w 1920, samolot został odbudowany przez Vintage Aviator Ltd. Aż 60% jego elementów to oryginały z czasów I wojny światowej. Bristol F.2B Fighter jest wyposażony w sprawny silnik Hispano-Suiza o mocy 300 KM i zgodnie z zapewnieniami strony nowozelandzkiej jest zdolny do samodzielnego kołowania.
Prototypowy Bristol F.2A Fighter został oblatany we wrześniu 1916. Po wykonaniu krótkiej serii do produkcji trafiła poprawiona wersja F.2B, którą wytwarzano jeszcze po zakończeniu I wojny światowej. Łącznie zbudowano ponad 5300 samolotów tego typu.
Początkowo załogi Bristoli stosowały taktykę defensywną, typową dla wcześniejszych samolotów dwumiejscowych, co powodowało duże straty. Dopiero wprowadzenie bardziej ofensywnej taktyki, w której F.2B były używane jako myśliwce, z dodatkowym strzelcem zapewniającym ochronę przed atakiem z tyłu, przyniosło spektakularny sukces. Nowy sposób walki pozwolił w pełni wykorzystać ogromne atuty konstrukcji zakładów Bristol, takie jak bardzo dobre osiągi, zwrotność, łatwość pilotażu, dobrą łączność pomiędzy strzelcem i pilotem oraz wytrzymałość.
Fightery były wykorzystywane do zadań rozpoznawczych, bombowych, szturmowych i myśliwskich, zyskując opinię najskuteczniejszego dwumiejscowego brytyjskiego samolotu bojowego I wojny światowej (Skrzydła Wielkiej Wojny, 2014-07-27). Załogi F.2B odniosły bardzo wiele sukcesów w walkach powietrznych przeciwko jednomiejscowym myśliwcom Państw Centralnych.
Indywidualnie najwięcej zwycięstw na samolotach tego typu odniosła załoga kanadyjska: mjr pil. A. Mac Keever i strzelec L. F. Powell – pierwszy z nich w ciągu pół roku zestrzelił 30, a drugi 6 samolotów niemieckich. Pilotem F.2B podczas I wojny światowej był też Nowozelandczyk Keith Park – późniejszy Air Vice Marshal Royal Air Force (królewskich wojsk lotniczych W. Brytanii), dowodzący 11. Grupą Myśliwską, broniącą Londynu i południowo-wschodniej Anglii podczas Bitwy o Wielką Brytanię.
Po I wojnie światowej samoloty Bristol F.2B poza RAF służyły także m.in. w lotnictwie Belgii, Chin, Hiszpanii, Irlandii i Meksyku. Największym po W. Brytanii użytkownikiem Fighterów była jednak Polska, która w 1920 zakupiła 106 samolotów, z których część była używana jeszcze do 1932. Podczas wojny polsko-bolszewickiej Bristole F.2B z powodzeniem stosowano głównie do atakowania siły żywej wroga oraz rozpoznania.
Na podstawie informacji Marcina Sigmunda