Nabiera kształtów lotniczy 12,7-mm wielkokalibrowy, lotniczy karabin napędowy projektowany w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Sprzętu Mechanicznego (OBR SM) w Tarnowie, przeznaczony dla zdalnie sterowanego modułu uzbrojenia śmigłowca W-3 Głuszec.
OBR SM jest jedynym ośrodkiem, w którym prowadzone były w Polsce prace nad wielolufowymi konstrukcjami napędowymi. W latach 1983-1990 opracowano w Tarnowie 23-mm armatę lotniczą Śniardwy, która miała być uzbrojeniem samolotu szkolno-bojowego I-22 Iryda, zaś w 1984 podjęto w OBR prace nad kolejną konstrukcją - 30-mm armatą morską Nawałnik. Do stworzenia nowej broni, tym razem w mniejszym, nieartyleryjskim kalibrze - 12,7 mm x 99, powrócono w połowie lat 2000. Założenia taktyczno-techniczne nowego karabinu zostały napisane w 2005, zaś w marcu 2007 rozpoczęły się prace projektowe nad nową bronią. Na przełomie 2007/2008 powstało stanowisko badawcze, zaś w 2009 światło dzienne powinien ujrzeć pierwszy model.
Nowy, czterolufowy karabin napędowy, zasilany taśmowaną amunicją 12,7 mm x 99 (.50 BMG), ma mieć minimalną szybkostrzelność teoretyczną 3600 strz./min, przy dopuszczalnej długości pojedynczej serii 200 strzałów. Średnia wartość odrzutu nie może przekroczyć 2 300 N, zaś maksymalna 2 500 N. Masa broni, bez zewnętrznych urządzeń podających amunicję nie może przekroczyć 50 kg. Długość karabinu maszynowego to ok. 1300 mm, zaś lufy mierzą po 900 mm. Minimalna prędkość początkowa pocisków to 800 m/s (w zależności od amunicji), broń ma być przystosowana do strzelania wszystkimi typami nabojów (w tym podkalibrową czy wielozadaniową). Konstrukcja ma pozwolić na prowadzenia ognia w każdym położeniu nosiciela względem ziemi (zapas amunicji musi wystarczyć na oddanie co najmniej sześciu serii po 100 strzałów lub 12 serii 50-strzałowych), a także zapewniać usunięcie niewypału podczas lotu. Czas załadowania nie może przekroczyć dwóch minut, zaś rozładowania - trzech.