Wczoraj w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie odbyła się prezentacja odrestaurowanego samolotu LWD Zuch 2.
W uroczystości wziął udział z-ca dyrektora ds. naukowych dr Krzysztof Mroczkowski, który przedstawił historię tej konstrukcji. Remont należącego do muzeum samolotu LWD Zuch 2 został przeprowadzony przez Zakład Naprawczy Sprzętu Lotniczego Antoni Nowak w Żywcu i trwał od maja do listopada 2015.
Prace obejmowały m. in. rekonstrukcję drewnianych elementów konstrukcji, uzupełnienie wyposażenia kabiny pilotów, naprawę owiewki kabiny, odtworzenie niektórych elementów, takich jak pokrywy wzierników. Wykonano też przegląd i konserwację węzłów konstrukcyjnych, przepłótnienie, konserwację silnika oraz odtworzenie oryginalnego malowania, napisów eksploatacyjnych i oznaczeń samolotu. Całkowity koszt remontu wyniósł 65 350 zł, z czego 35 tys. zł to dotacja Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Zuch 2 wywodzi się z zaprojektowanego w 1948 przez inż. Tadeusza Sołtyka szkolno-akrobacyjnego Zucha 1, który stanowił napędzaną czechosłowackim silnikiem rzędowym Walter Minor 6-III o mocy 118 kW (160 KM) odmianę samolotu szkolno-treningowego LWD Junak. Prototyp Zucha 1 oblatano 1 września 1948, ale pomimo dobrych charakterystyk lotnych nie wszedł do produkcji seryjnej, gdyż Polska nie otrzymała licencji na produkcję wybranych do jego napędu silników.
W związku z tym powstała wersja napędzana poniemieckim silnikiem gwiazdowym Siemens Bramo Sh 14, oznaczona jako Zuch 2, której prototyp 1 kwietnia 1949 na lotnisku Lublinek oblatał Antoni Szymański. Ogółem w 1950 w Lotniczych Warsztatach Doświadczalnych w Łodzi wyprodukowano 5 Zuchów 2, które z wyjątkiem jednego używano w aeroklubach do 1955. Samoloty te, choć bezpieczne i lubiane, z racji większego oporu aerodynamicznego i zużycia silników osiągających moc tylko 85 kW (116 KM) miały jednak słabsze osiągi i gorsze własności lotne niż pierwotnie zaprojektowany Zuch 1.
Należący do Muzeum Lotnictwa Polskiego Zuch 2 o numerze fabrycznym 22 i znakach rejestracyjnych SP-BAM był wyprodukowany jako drugi. Służył w aeroklubach od lutego 1952 do grudnia 1963, będąc najdłużej eksploatowanym samolotem tego typu. W 1964, po remoncie w Zakładach Naprawczych Aeroklubu PRL w Krośnie, trafił na wystawę XX-lecia PRL na lotnisku Kraków Rakowice-Czyżyny, gdzie pozostał jako eksponat powstającego wówczas Muzeum Lotnictwa.
Muzeum Lotnictwa Polskiego od wielu lat współpracuje z Zakładem Naprawczym Sprzętu Lotniczego Antoni Nowak, któremu zleciło renowację m. in. samolotów Jak-11, Jak-17UTI i Jak-23 (Nowa kolekcja MLP, 2014-12-22). Przedsiębiorstwo ma również przeprowadzić konserwację samolotu LWD Żuraw i śmigłowca SP Gil.
Na podstawie informacji Marcina Sigmunda