13 kwietnia USA po raz pierwszy użyli bojowo swą największą bombę paliwowo-powietrzną – GBU-43/B MOAB. Bomba miała zniszczyć system naturalnych i sztucznych umocnień wykorzystywanych przez bojowników tzw. Państwa Islamskiego (ISIS-K). Zrzucono ją z samolotu z samolotu MC-130H o 19:32 czasu lokalnego w dystrykcie Achin prowincji Nangarhar, położonej na wschodzie Afganistanu, przy granicy z Pakistanem.
Wkrótce po ataku Ministerstwo Obrony Afganistanu podało, że zginęło w nim 36 bojowników ISIS-K. Zastrzegło też, że nie odnotowano strat wśród cywilów. Dziś władze dystryktu Achin poinformowały, że w amerykańskim ataku zginęło 92 ludzi. Inne źródła mówią o nawet 94 ofiarach, w tym czterech przywódcach ISIS-K.
GBU-43/B MOAB (Massive Ordnance Air Blast) to największa amerykańska bomba paliwowo-powietrzna użyta operacyjnie. Jest zbyt duża, by mogły ja przenosić typowe bombowce, jest więc zrzucana z ładowni zmodyfikowanego samolotu transportowego. Jej długość wynosi 9,45 m, a wagomiar to 9 800 kg. Bomba jest sterowana układem KMU-593/B z odbiornikiem GPS, a jej głowica bojowa to BLU-120/B z 8,4 t materiału wybuchowego (H6 – mieszanina heksogenu, TNT i aluminium). Ładunek bojowy niszczy cele głównie falą uderzeniową.
USAF podały, że w 2016 zrzuciły na różne cele ponad 26 tysięcy bomb (ok. 70 na dobę) o średnim wagomiarze 250 kg. Oznacza to, że średni wagomiar amerykańskich bomb zrzucanych w ciągu doby (17,5 t) był równy mniej niż zaledwie dwóm GBU-43/B. Skuteczność tych ostatnich jest jednak znacznie większa.