Według Research and Markets Guiness Centre globalny rynek systemów nawigacji wojskowej sięga dziś poziomu 8,87 mld USD (32,8 mld zł). Instytucja ta przewiduje, że w 2023 osiągnie on 12,07 mld USD (44,7 mld zł). Zapotrzebowanie na nie powiększać się będzie corocznie w tym samym okresie o 6,36%.
To wszystko związane jest z automatyzacją środków rażenia i wymaganą precyzją pierwszego trafienia celu i jego natychmiastowego obezwładnienia w każdej operacji, przy zachowaniu minimalizacji tzw. zniszczeń towarzyszących. To ostatnie nabiera znaczenia w dobie wojen i konfliktów obserwowanych niemal na żywo przez media, wobec coraz bardziej znaczącego w polityce międzynarodowej zjawiska braku szczelności pola walki i braku możliwości jego izolacji od świata (vide – batalie w Syrii transmitowane niemal przez telewizje). Oczywiście stwarza to także pole do popisu dla wszelkiego typu oszustw medialnych i manipulacji opinią publiczną. Co więcej świat pozbył się obecnie pielęgnowanego długo w XX wieku złudzenia, czy mitu, że można całkowicie wyeliminować jego ogniska zapalne.
Tak, czy inaczej trudno sobie dziś wyobrazić nawet bardzo odległe od centrów cywilizacyjnych świata konflikty bez udziału platform bojowych, czy systemów broni i amunicji z wbudowanymi w nie systemami automatycznego pozycjonowania i nawigacji. Od wielkich okrętów po maleńkie, inteligentne naboje.
Rynek militarnych systemów nawigacji w 2017 zdominowały miniaturyzowane układy dostosowywane do poszczególnych typów wytwarzanej masowo amunicji, a nie sprzedawane oddzielnie oprogramowania. Klasycznym przykładem, którym posługuje się Research and Markets Guiness Centre, jest rozwój 70-mm niekierowanych pocisków Hydra 70, który był i jest najszerzej stosowanym rodzajem uzbrojenia lotniczego Zachodu, także dostosowanego do użycia na platformach lądowych. Obecnie wiele renomowanych korporacji oferuje mikro systemy nawigacji i pozycjonowania dołączane do układów sterowania, przemieniające Hydrę 70 w broń precyzyjną.
Research and Markets Guiness Centre przewiduje, że w 2018 miejscem największego względnego wzrostu zapotrzebowania na militarne systemy pozycjonowania i nawigacji będzie Europa. Wiodącymi krajami mają być W. Brytania, Rosja, RFN, Francja i Włochy. Liderami wśród dostawców Starego Kontynentu powinni być także producenci europejscy. Nie licząc przedsiębiorstw rosyjskich mają to być Safran i Thales z Francji, Cobham z W. Brytanii i Garmin ze Szwajcarii. Ma to być związane ze wzrostem zapotrzebowania na inteligentną amunicję.
Jednakże najważniejsi globalni gracze tego segmentu rynku zbrojeniowego to L3 Technologies, Esterline, GE Aviation, Honeywell International, Moog, Northrop Grumman, Raytheon, Rockwell Collins (rozpoczął się już proces pochłaniania tej znanej korporacji przez United Technologies Corp. – UTC), Trimble, KVH Industries – wszystkie z USA, co pokazuje niewyobrażalną i nieporównywalną z nikim wielkość amerykańskiego rynku zbrojeniowego (według najnowszych danych ze szczytu NATO w Brukseli – ponad 3,5 % gigantycznego PKB USA przeznaczanych jest na obronność). Dopiero na dalszych pozycjach w kategorii wielkości sprzedaży plasują się wymienione poprzednio europejskie spółki produkujące systemy nawigacyjne. Za nimi na uwagę zasługuje także produkcja nawigacyjna Izraelskiej IAI.