Podczas warszawskiego spotkania z polskimi publicystami państwowa izraelska korporacja zbrojeniowa Rafael przedstawiła nowe systemy bojowe, które także stanowić mają ofertę dla naszych sił zbrojnych.
Po raz pierwszy przedstawiono zestaw EPIK, który dodany do pocisków rakietowych kalibru 122 mm, używanych powszechnie w Wojsku Polskim (wyrzutnie BM-21 Grad i WR-40 Langusta) zamienia je w precyzyjny oręż do zwalczania punktowych celów. EPIK to dołączana do typowego pocisku rakietowego dodatkowa sekcja nosowa ze statecznikami i optoelektronicznym systemem precyzyjnego naprowadzania. Pocisk wyposażony w EPIK dociera w pobliże wyznaczonego geograficznie celu, a następnie głowica z kamerą kieruje go ku zapamiętanemu wizerunkowi atakowanego obiektu, przesłanego przez naziemnego obserwatora lub bezzałogowiec. Rafael podaje, że precyzja trafienia powinna wynosić 3 m od wskazanego punku, a cały system kompletnie uniezależnia od innych układów kierowania: za pomocą wiązki laserowej, czy GPS, który przecież skutecznie można zakłócić. Według obecnych w Warszawie ekspertów Rafaela – optoelektroniczny zestaw kierowania pociskami EPIK znajduje się obecnie w końcowej fazie rozwojowej.
Drugim nowym systemem, który zadebiutował publicznie w Warszawie jest bezzałogowy, latający zestaw wsparcia działań plutonu piechoty – Spike Firefly. Jeśli ów pluton napotka umocniony punkt oporu przeciwnika lub zagrażające jego działaniom stanowisko – do akcji wchodzi 3-kg, przenoszony w specjalnym pojemniku bezzałogowy dwuwirnikowiec, napędzany silnikiem elektrycznym. Spike Firefly to pionowzlot wyposażony w autopilota i układ optoelektroniczny, obsługiwany przez żołnierza z tabletem. To co widzi kamera bezzałogowca transmitowane jest na jego ekran. Spike Firefly podąża sam w powietrzu do wskazanego celu, a kiedy ten znajdzie się w zasięgu jego rażenia – dokonuje się zdalnej eksplozji przenoszonej przez niego głowicy odłamkowej o masie 0,4 kg. Zasięg operacyjny bezzałogowca, który jest podobno niezwykle cichy, to 1000 m w polu i 500 m w obszarze zabudowanym. Może on krążyć – w zależności od tego , czy ma jedną, czy dwie baterie – od 15 do 30 min, sytuując się w pobliżu atakowanego obiektu. Może także samodzielnie powrócić do miejsca startu, choćby po to, aby wymienić baterię. Istnieje także wariant o większym zasięgu – Spike Firefly LR (Long Range), który dysponuje 2-kg głowicą odłamkową i zasięgiem 6 km, a w powietrzu utrzymuje się przez 2 godziny. Jak się dowiedzieliśmy, siły zbrojne Izraela zamówiły w korporacji Rafael 500 szt. Spike Firefly.
Rafael proponuje także Polsce skorzystanie z jego najnowszego systemu bojowej łączności radiowej – BNet, który spina wszystkie rodzaje systemów zbierania informacji i efektorów sił zbrojnych Izraela za pomocą programowalnego i kodowanego układu przesyłu danych (SDR). 90% pierwszoliniowych izraelskich samolotów bojowych, takich jak F-15, czy F-16, wyposażonych zostało w odbiorniki systemu BNet. Rafael szuka polskiego partnera do działania na tym polu. Tak jak swego czasu znalazł w ZM Mesko S.A. w Skarżysku-Kamiennej partnera do montażu w naszym kraju wybranych przez MON zestawów ppk Spike LR. Obecnie czynione są przygotowania do montażu w Mesko nowej generacji ppk Spike LR2. Mają one być dostarczane naszej armii, a także potencjalnym nabywcom zagranicznym (Spike NLOS dla lekkich pojazdów, 2019-02-05, Testy modułu z ppk Spike dla bwp Namer i Eitan, 2018-12-15).
Rafael potwierdził, że doszło do udanego montażu jego systemu aktywnej samoobrony ciężkich wozów bojowych – Trophy na niemieckich czołgach Leopard 2. Pierwsze próby po integracji miały wypaść bardzo dobrze. Poinformowano, że wyprodukowano już ponad 2000 zestawów Trophy, zainstalowanych na wozach Merkava Mk III i IV oraz na amerykańskich Abramsach. Amerykanie zdecydowali się wyposażyć w Trophy 4 brygady swoich czołgów (Merkava IV Barak się przedstawia, 2018-10-07).
Podczas warszawskiego spotkania przekazano, iż Rafael – w 1948 część ministerstwa obrony Izraela – obecnie państwowa spółka zbrojeniowa – legitymuje się przychodami w 2017 w wysokości 2,26 mld USD i portfelem zamówień szacowanym na 6,95 mld USD. 53% dochodów pochodzi z eksportu. Spółka od 2002 odprowadziła do budżetu państwa ok. 0,5 mld USD z tytułu dywidendy.