W należącej do Fincantieri stoczni w Muggiano, odbył się dzisiaj ceremonia cięcia pierwszego arkusza stali pod stępkę kolejnych dwóch okrętów podwodnych typu U212A Todaro. Pierwsza para weszła do służby w latach 2006-2007.
Główne uzbrojenie włoskich U212A tworzy 12 brytyjskich torped Black Shark lub niemieckich DM2A4 Seehecht (zobacz: Scire odpala Seehechta), odpalanych z 6 wyrzutni torpedowych. Nowa para okrętów podwodnych będzie się różniła od wykorzystywanych Todaro i Scire jedynie wykorzystaniem części nowszych materiałów i zmianami oprogramowania komputerów pokładowych. Wszystko dla zmniejszenia kosztów użytkowania / Zdjęcie: US Navy
Dostawy okrętów odbędą się odpowiednio w 2015 i 2016. Zastąpią one jednostki Prini i Pelosi, typu Sauro, przyjęte do służby w 1988 i 1989.
U212A to konstrukcja rozwijana od początku ostatniej dekady ubiegłego wieku, głównie przez konsorcjum niemieckich stoczni, ale jako wspólny, niemiecko-włoski projekt, w którym aktywny udział wzięła Fincantieri. Berlin chciał okrętów, zdolnych do działań na płytkich wodach Bałtyku, Rzym - do operowania na głębszych wodach Morza Śródziemnego. Ostatecznie powstała jednostka uniwersalna, akceptowana przez marynarki wojenne obu krajów. Do jej napędu wykorzystywany jest silnik diesla oraz elektryczny, zasilany przez ogniwa paliwowe, pozwalające na długotrwałe, nawet 2-, 3-tygodniowe działanie podwodne.
Pierwotne zamówienie opiewało na 4 okrętu dla Bundesmarine i 2 dla Marina Militarne. Wszystkie zostały już dostarczone. W 2006 Niemcy kupili dodatkowe, zmodernizowane okręty z przedłużonym nieco kadłubem. Włosi natomiast na kolejnej parze swoich U212A zdecydowali się wprowadzić jedynie niewielkie zmiany, dla zmniejszenia kosztów serwisowania.
Prace przy 56-metrowych jednostkach o wyporności 1450 t i 24-osobowej załodze prowadzi stocznia Fincantieri w Muggiano, przy udziale niemieckiego konsorcjum Howaldtswerke-Deutsche Werft (HDW) i TKMS Blohm + Voss Nordseewerke (BVN), które dostarczy część podzespołów okrętów (zobacz: Kolejne dwa U212A).