Na wystawie Eurosatory IWI pokazał broń z rodziny Galil ACE. Niedawno Kolumbia odebrała pierwszą partię 3,5 tysiąca tych karabinków.
Na paryskich targach zadebiutowała w Europie rodzina izraelskich karabinków Galil ACE. Choć broń prezentowana jest na stoisku Israel Weapon Industries i sygnowana logo IWI, to jednak wszystkie obecnie produkowane Galile powstają w Kolumbii w koncernie Indumil.
Związki izraelsko-kolumbijskie datują się na połowę lat 1980., kiedy siły zbrojne tego państwa zakupiły dla jednostek specjalnych pierwszą, liczącą 10 tysięcy, partię karabinów automatycznych Galil AR i SAR do naboju 7,62 mm x 51. W 1992 armia tego państwa zdecydowała się przejść na amunicję pośrednią 5,56 mm x 45 i przyjąć do uzbrojenia odmianę izraelskich karabinków tego kalibru. W 2003 Indumil wynegocjował prawo do eksportu tej broni do państw kontynentu amerykańskiego - trafiła m.in. do Meksyku, Chile, Paragwaju (patrz: Galile dla Paragwaju), Peru i Urugwaju. Na początku XXI wieku IWI zakończył wytwarzanie karabinków Galil w Izraelu i od 2006 Kolumbia jest jedynym licencyjnym producentem. Obecnie wszystkie karabiny i karabinki dostarczane przez Izrael w ramach kontraktów eksportowych pochodzą lub złożone zostały z części powstałych w fabryce z kolumbijskiego miasta Soacha.
W 2008 rozpoczęto prace nad stworzeniem nowej odmiany Galila, która miała zastąpić w Fuerzas Militares de Colombia wcześniejsze odmiany tego karabinka. Celem było wyeliminowanie wad pierwotnej konstrukcji - nadmiernej masy oraz kiepskiej, dziedziczonej po AK ergonomii i funkcjonalności. Nowa broń po raz pierwszy została zaprezentowana w Ameryce Południowej w połowie 2009, zaś w marcu 2010 Indumil ogłosił, że została w pełni wdrożona i jest gotowa do produkcji. Kontrakt na dostawy 19 tysięcy karabinków Galil ACE podpisano 30 kwietnia. Obecnie w ręce kolumbijskich żołnierzy trafiły karabinki z liczącej sobie 3,5 tysiąca pierwszej partii produkcyjnej. Indumil szacuje, że jest w stanie wytwarzać około 44 tysięcy Galili rocznie.
Obecnie rodzina Galil ACE składa się z siedmiu konstrukcji - trzech karabinków (ACE 21, 22 i 23) do amunicji 5,56 mm x 45, dwóch karabinków (ACE 31 i 32) do rosyjskiego naboju 7,62 mm x 39 i dwóch karabinów (ACE 52 i 53) zasilanych amunicją 7,62 mm x 51. Odmiany do jednego naboju różnią się między sobą długością luf, najniższe numery oznaczają najkrótsze lufy.
W porównaniu z dotychczasowym Galilem, w nowej wersji konstruktorzy znacznie zmodyfikowali komorę zamkową, co zmniejszyło jej masę, a jednocześnie pozwoliło przenieść rękojeść napinającą na lewą stronę. W celu ochrony przed zanieczyszczeniami szczelina, w której przemieszcza się napinacz, jest zasłaniania sprężynującą osłoną. Pojawiła się wykonana z tworzywa sztucznego komora spustowa, w postaci jednego elementu łączącego chwyt pistoletowy, osłonę spustu oraz głębsze gniazdo magazynka. Zmniejszyła się siła nacisku na spust, poprawiono również charakterystykę jego pracy. W odmianie do amunicji 5,56 mm x 45 (ACE 2x) wprowadzono blokadę zespołu ruchomego po wystrzeleniu ostatniego naboju, w postaci przesuwanego w pionie przycisku, umieszczonego nad osłoną spustu, po prawej stronie komory zamkowej. Może on być obsługiwany palcem wskazującym prawej ręki na chwycie pistoletowym. Zlikwidowana została charakterystyczna dla AK dźwignia przełącznika rodzaju ognia, którą zastąpiono niewielkim skrzydełkiem, zachowując jednocześnie typowy dla Galila zdublowany przełącznik nad chwytem, po lewej stronie.
Na grzbiecie pokrywy komory zamkowej zamocowano odcinek uniwersalnej szyny montażowej, podobny - na tej samej wysokości - zamocowano na obsadzie lufy, nad rurą gazową. W miejscu łoża pojawił się zestaw trzech szyn montażowych, ukrytych pod maskownicami z tworzywa sztucznego. Wprowadzono kolbę o regulowanej długości (3-położeniową), podobną do stosowanej w karabinkach M4, z możliwością zamocowania na niej poduszki policzkowej. Broń wyposażona jest w stałe, mechaniczne przyrządy celownicze, w postaci muszki i przerzutowego celownika przeziernikowego.
Zdjęcia: Remigiusz Wilk