US Army zawarła z ATK umowę o wartości 16,8 mln USD na dalsze prace rozwojowo-wdrożeniowe 25-mm granatnika samopowtarzalnego XM25.
12 września US Army PEO Soldier podpisała z ATK (Alliant Techsystems) kontrakt dotyczący dalszych prac nad rozwojem 25-mm indywidualnego granatnika samopowtarzalnego XM25 ISAAS (po raz kolejny zmieniono akronim będący nazwą, obecnie rozwija się jako Individual Semi-Automatic Airburst System) zasilanego amunicją programowalną. Obejmuje on zmiany wzornictwa nowej konstrukcji, dalszą integrację broni z doskonalszym systemem kierowania ogniem, wdrożenie granatnika do produkcji seryjnej i przeprowadzenie pełnych badań partii przedprodukcyjnej.
Wszystko to są działania, które są wstępem do przyjęcia XM25 do uzbrojenia i rozpoczęciem masowego wytwarzania. Decyzja taka powinna, według obecnego harmonogramu, być podjęta pod koniec 2013, zaś pierwsze seryjne ISAAS mają trafić do US Army w drugiej połowie 2014. Warto przypomnieć, że w 2013 armia amerykańska ma odebrać 36 granatników XM25 drugiej serii prototypowej, wystarczające do uzbrojenia pododdziałów batalionu piechoty.
XM25 jest konstrukcją, która wyewoluowała z programu granatnika-karabinka XM29 OICW – początkowo kalibru 20 mm, który następnie zmieniono na 25 mm, chcąc zwiększyć skuteczność amunicji i poprawić promień rażenia (PM Soldier Weapons na MSPO, 2007-09-05). Stąd też za jego opracowanie odpowiadają te same podmioty, które wygrały w rywalizacji na OICW: ATK jest integratorem całości, jak też wytwórcą amunicji programowalnej 25 mm x 39B (określana też jako 25 mm x 40), rozwój samego granatnika spoczywa na barkach niemieckiego koncern Heckler & Koch, a system kontroli ognia XM104 FA/FCS jest dziełem L-3 Communications/Brashear. Warto dodać, że podobne do XM29 konstrukcje powstały po zawieszeniu amerykańskiego programu również w Korei Południowej (XK11 w przyszłym roku, 2008-07-29, Koreański granatnik-karabinek XK11 KNR, 2007-11-20) oraz Chinach (ZH-05 ICS – chińska hybryda, 2011-02-27), prowadziło je także wiele innych państw (m.in. Francja z zespoloną konstrukcją nazwaną PAPOP), ale dosyć szybko z nich zrezygnowało.
Pięć pierwszych prototypów XM25 było testowanych w Afganistanie od listopada 2010 do maja 2012, szósty pozostał na miejscu w Stanach i służył do szkolenia. Żołnierze m.in. 101 Dywizji Powietrzno-Desantowej używali nowych konstrukcji podczas rzeczywistych działań bojowych – służył im do skutecznego i precyzyjnego zwalczania nieprzyjaciela ukrywającego się za naturalnymi i sztucznymi przeszkodami terenowymi, w kanałach irygacyjnych i wnętrzach budynków, przy niewielkim ryzyku strat przypadkowych. W Afganistanie broń otrzymała nieoficjalną nazwę Punisher (ang. Pogromca).
Opinia testujących na temat 25-mm granatnika samopowtarzalnego XM25 była entuzjastyczna, w dodatku potwierdzona w starciach z przeciwnikiem, ale jednocześnie zgłaszali swoje uwagi dotyczące poprawy żywotności baterii zasilających skomputeryzowany celownik, jak też zmniejszenia masy systemu (XM25 w Afganistanie, 2011-02-10). Jednocześnie testy polowe mają też w przyszłości zaowocować opracowaniami (konspektami i instrukcjami) dotyczącymi sposobu użycia granatnika samopowtarzalnego w walce, wdrożenia odpowiedniego systemu szkolenia, jak też właściwego przydzielenia broni na poziomie drużyny piechoty.
W związku z bardzo dobrymi ocenami testowanych w Afganistanie prototypów, w propozycji budżetu obronnego z 2011 znalazły się zapisy dotyczące łącznego zamówienia 4066 M25 (po oficjalnym przyjęciu do uzbrojenia nazwa zostanie zmieniona, litera X w desygnacie XM25 oznacza konstrukcję eksperymentalną) do 2016 za 260 mln dolarów. Według tych planów w 2014 US Army będzie chciało kupić 1028 M25 za 70,3 mln dolarów, w 2015 dalsze 1337 egzemplarzy za taką samą kwotę, zaś w 2016 ostatnią partię 1656 granatników za 70,2 miliona. Tym samym koszt jednostkowy granatnika samopowtarzalnego w ramach całego zamówienia powinien wynosić około 65 tys. dolarów (co jest i tak ceną wyższą, niż prognozowany dekadę wcześniej koszt zespolonego XM29).
Także w Polsce od kilku lat prowadzone są wstępne prace nad indywidualnym granatnikiem samopowtarzalnym (Oręż Tytana, 2010-11-17). Początkowo prowadzono je w ZM DEZAMET w ramach projektu Neon, w wyniku którego opracowano demonstratory 40/5,56-mm granatników-karabinków (Powstaje Neon, 2008-09-10). Opracowano wówczas modele rodzimej amunicji programowalnej kalibru 40 mm, które po badaniach uznano za nierozwojowe, skupiając się na dopracowaniu granatów mniejszego kalibru 30 mm, w szczególności miniaturyzacji zapalników. Obecnie projekty koncepcyjne granatnika samopowtarzalnego, który miałby być jednym z rodzajów uzbrojenia polskiego żołnierza przyszłości powstają w tarnowskich ZMT. Więcej szczegółów ma zostać ujawnionych podczas sesji plakatowej na IX międzynarodowej konferencji uzbrojeniowej Uzbrojenie 2012: Naukowe Aspekty Techniki Uzbrojenia i Bezpieczeństwa, która odbędzie się 25-28 września w Pułtusku.