Miałem zaszczyt znać Pana Tadeusza kilkanaście lat i zawsze byłem pod wrażeniem jego niezwykłej skromności. Nigdy nie dbał o reklamę własnej osoby, mimo że miałby ku temu wiele powodów. Był pilotem myśliwskim dosłownie od pierwszego do ostatniego dnia II wojny światowej: 1 września 1939 w obronie Warszawy stoczył zwycięską walkę z Messerschmittem 109, a 8 maja 1945 poprowadził kilkadziesiąt Spitfire'ów do parady lotniczej nad pokonanymi Niemcami. Jest paradoksem, że ten wybitny lotnik, który nigdy nie pchał się do pierwszego szeregu, został zauważony przez ogólnopolską prasę, radio i telewizję dopiero po śmierci, dlatego, że był ostatnim ze 145 Polaków z Bitwy o Anglię. Zaprawdę, ostatni będą pierwszymi!
Urodził się 13 lutego 1914 w Warszawie. Jego ojciec, Władysław Włodzimierz Sawicz (1890-1986), był lekarzem, przed wojną pracującym w Centrum Badań Lotniczo-Lekarskich, a po wojnie (po odwilży 1956) w Wojskowym Instytucie Medycyny Lotniczej. Matka, Helena z d. Makowska (1891-1971), z zawodu nauczycielka, wcześnie zaangażowała się w ruch robotniczy (komunistyczny) i rodzice rozstali się, kiedy ich jedyny syn był jeszcze małym chłopcem.
Tadeusz zainteresował się lotnictwem jako uczeń Gimnazjum im. Króla Władysława IV na warszawskiej Pradze (z którego wyszło wielu znanych lotników). Niestety, jak sam później wspominał, nie przykładał się do nauki i musiał opuścić mury tej szkoły. Przeniesiony do innego gimnazjum, zdał maturę w 1933. Wbrew woli ojca (który pragnął, aby syn też został lekarzem), Tadeusz wybrał lotnictwo. Z początkiem 1934 wstąpił do Szkoły Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Dęblinie, a po jej ukończeniu do Szkoły Podchorążych Lotnictwa, którą ukończył jako pilot myśliwski.
Mianowany na stopień podporucznika w ramach IX promocji Szkoły Orląt, w październiku 1936 dostał przydział do sławnej 111. Eskadry Myśliwskiej Kościuszkowskiej 1. Pułku Lotniczego w Warszawie. Rok późnej został przeniesiony do 114. Eskadry Myśliwskiej tegoż pułku. W 1938 reprezentował ją podczas dorocznych zawodów lotnictwa myśliwskiego i zdobył indywidualną Nagrodę Dowódcy Lotnictwa za najlepszy pilotaż.
