Nawiązując do ostatniego tekstu dotyczącego strzelectwa praktycznego, nie sposób pominąć tak istotnego elementu, jakim jest regulaminowy podział na klasy sprzętowe. Różnorodność broni i ich cechy konstrukcyjne nie pozostały bez odbicia w przepisach. Aby strzelectwo praktyczne miało wymiar sportu konieczne stało się stworzenie zasad dających równe szanse wszystkim startującym zawodnikom. W tym artykule chciałbym omówić zarówno różnice dotyczące poszczególnych klas sprzętowych jak i przybliżyć aspekt ekonomiczny związany z uprawianiem strzelectwa praktycznego.
Federacja Strzelectwa Praktycznego zrzesza ludzi posiadających wspólną cechę, którą jest zamiłowanie do broni. Wynika ono z różnych powodów, z których podstawowym jest chęć do jej posiadania i, oczywiście, używania w formie rywalizacji sportowej. Geneza IPSC jako dyscypliny ma wprawdzie swoje początki w strukturach paramilitarnych, lecz jednak większość osób uprawiających strzelectwo praktyczne to cywile.
Aby wyjaśnić kwestie dotyczące podziału broni ze względu na klasy, należy podkreślić, że w federacji podstawowy podział dotyczy zawodów rozgrywanych w kilku grupach sprzętowych: Hangun - broń krótka, dotyczy pistoletów i rewolwerów, jest to najpopularniejsza grupa, w której organizuje się największą liczbę zawodów, Rifle - karabin/karabinek, Shotgun - strzelba gładkolufowa, Tournament - turnieje, w których zawody rozgrywane są w kilku grupach sprzętowych (jednym z bardziej znanych jest turniej rozgrywany w Czeskim Krumlowie CZ 3-GUN, w 2006 odbędzie się on na początku sierpnia).
(ciąg dalszy w numerze)
