W połowie lipca 2006 Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (MWD) Federacji Rosyjskiej poinformowało o przyjęciu do wyposażenia 40 nowych wzorów broni strzeleckiej i amunicji. Nie byłoby w tej informacji nic dziwnego, gdyby nie fakt, że oprócz rodzimych konstrukcji w ręce milicjantów i żołnierzy podległych MWD ma trafić również 10 zachodnich wzorów uzbrojenia, w tym pistolety samopowtarzalne Glock, CZ, H&K i Walther, pistolety maszynowe MP5 (w kilku odmianach m.in. MP5K-PDW i MP5SD) oraz karabiny wyborowe Sako, Accuracy International i Steyr.
Nie jest to pierwszy zakup zachodniego sprzętu m.in. jednostka antyterrorystyczna w St. Petersburgu dysponowała już wcześniej pistoletami Glock, zaś Zarządy A i W CSN FSB używały m.in. karabinów wyborowych AI AWM, jednak były to małe, pojedyncze zakupy, obecnie zaś po raz pierwszy zdecydowano się to zrobić oficjalnie i na większą skalę.
IDELF 2006
Okazją do zapoznania się z częścią przyjętych do uzbrojenia MSW rosyjskich konstrukcji była zorganizowana w Moskwie wystawa IDELF, na której znajdowało się m.in. stoisko służb odpowiedzialnych za zapatrzenie w sprzęt i uzbrojenie rosyjskiego MSW.
Ciekawostką jest stopniowe odchodzenie Rosjan od rodzimej amunicji 9 mm x 18 wprowadzonej wraz z pistoletem Makarowa na rzecz znacznie bardziej rozpowszechnionego i silniejszego 9 mm x 19. Tym pierwszym nabojem zasilane są pistolety samopowtarzalne P-96M (małogabarytowa broń, z szkieletem z tworzyw sztucznych, zmniejszona odmiana niezbyt udanego, przeznaczonego pierwotnie dla wojska pistoletu P-96 rozwijanego przez KBP w Tule) oraz maszynowy AEK-919K Kasztan (niewielka, mierzący sobie nieco ponad 35-centymetrów broń, o prostej, wzorowanej na austriackim Steyr Mpi-69 konstrukcji w której wykorzystano w dużym stopniu tworzywa sztuczne, strzelająca z zamka otwartego, z umieszczoną po lewej stronie rączką napinająca, pozostającą nieruchomą podczas prowadzenia ognia, o wyjątkowo nieergonomicznie umieszczonym przełączniku rodzaju ognia-bezpieczniku), zaś Parabellum - pistolety GSz-18 (opracowany w tulskim KBP pistolet, którego nazwa pochodzi od nazwisk konstruktorów, znanych wcześniej z tworzenia działek lotniczych m.in. GSz-23 czy GSz-30, Grazjewa i Szipunowa, liczba oznacza pojemność magazynka. Jest to kolejna rosyjska konstrukcja inspirowana Glockiem, z polimerowym szkieletem, z charakterystycznym bezpiecznikiem umieszczonym w języku spustowym, do której powstał specjalny, rosyjski nabój przeciwpancerny PBP 9 mm x 19) i PJa Gracz (pistolet Jarygina, pierwsza broń do amunicji 9 mm Parabellum przyjęta oficjalnie do uzbrojenia armii rosyjskiej, klasyczna w konstrukcji o stalowym szkielecie, której rozwiązania przypominają nieco zastosowane w Browningu HP m.in. sposób ryglowania czy ogólny wygląd) oraz pistolety maszynowe PP-19-01 Witiaź i PP-2000. Dodatkowo MSW zdecydowało się na pistolet SR-1 do rosyjskich nabojów 9 mm x 21 SP-10, SP-11 i SP-12.
Do uzbrojenia przyjęto również całą rodzinę strzelb gładkolufowych kalibru 12 (w Rosji oznaczany jest jako 18,5 mm) - samopowtarzalnych (na bazie strzelby Sajga-12C EXP-01 Isp.030 z magazynkiem pudełkowym i MR-153 z magazynkiem rurowym) oraz powtarzalnych (MR-133). Pojawiły się również nowe tłumiki dźwięku - do karabinu wyborowego SWD - TGP-B oraz karabinków automatycznych AKM i AK-74 - TGP-A-7,62 i TGP-A-5,56. Planowane jest wdrożenie samopowtarzalnej 18,5-mm strzelby bojowej opartej na konstrukcji Wiepr-12 Mołot oraz odmiany karabinka AK dostosowanej do amunicji 9 mm x 39.
Ponadto wprowadzono dwa karabiny wyborowe, przyjęte wcześniej do uzbrojenia armii - 5,6-mm (bocznego zapłonu) SW-99 i 7,62-mm SW-98, a także strzelające specjalną amunicją wyciszaną 9 mm x 39 (nabojami SP-5, SP-6 i PAB-9) karabinki - automatyczny 9A-91 i wyborowy WSK-94. Do rąk żołnierzy i milicjantów trafił także 43-mm granatnik z GM-94 i pistolet do amunicji specjalnej PB-4SP, a także paralizatory ZSzU-039, ZSzU-200 i ZSzU-200M a także urządzenie wielozadaniowe AIP-107U przypominające pałkę elektryczną z wymiennymi końcówkami - oświetlającą, obezwładniającą z wystrzeliwanymi na podobieństwo tasera sondami oraz sygnalizacyjną.
W arsenale znalazły się różnego rodzaju granaty ręczne: hukowo-błyskowe (Zarja-2, Płamja-M, Fakieł-C i - wyrzucający sześć podpocisków - Fakieł), dymne (RDG-M Dym), drażniące (RG-60A3 Drejf-2 i RGR) oraz granat paliwowo-powietrzny RG-60TB działający na cele żywe na otwartym terenie do 6, zaś w pomieszczeniach do 12 metrów.
(ciąg dalszy w numerze)
