Według danych zebranych przez NASA, w USA od 2000 wydarzyło się 55 incydentów z wadliwie wypuszczonymi klapami w czasie startu samolotów pasażerskich. Było to przyczyną sierpniowej katastrofy MD-82, linii Spanair, która pochłonęła 154 ofiar.
Dane o wypadkach i incydentach lotniczych zbierane są dzięki National Aviation Operations Monitoring System (NAOMS), nadzorowanemu przez NASA. Według informacji zgromadzonych w systemie, w ciągu ostatnich 8 lat w amerykańskim lotnictwie pasażerskim zanotowano 55 przypadków wadliwego ustawienia klap i slotów w czasie startu.
W większości wypadków przyczyną był błąd pilotów - mimo, że procedura przygotowania i sprawdzenia elementów mechanicznych skrzydła jest dwu, a nawet trzykrotnie powtarzana przed każdym lotem. Z reguły jednak błąd był naprawiany, po uruchomieniu się automatycznych systemów ostrzegania.
W paru wypadkach urządzenia te jednak zawiodły. Przynajmniej dwukrotnie doprowadziło to niemal do katastrofy. W 2005, samolot startujący z waszyngtońskiego Reagan National Airport, po oderwaniu się od pasa, nagle stracił wysokość. Pilotowi udało się jednak uniknąć zderzenia z ziemią. Podobna sytuacja wydarzyła się rok później w Orlando.
Identyczny ciąg zdarzeń mógł mieć miejsce w czasie sierpniowej katastrofy MD-82, najbardziej tragicznego w skutkach wypadku w hiszpańskim lotnictwie od prawie ćwierć wieku (zobacz: Klapy przyczyną katastrofy MD-82?).
Dane NAOMS pokazują, że wadliwe wypuszczenie klap, w porównaniu do ogromnego natężenia ruchu lotniczego w USA (10 mln startów i lądowań rocznie), można traktować jako błąd statystyczny. Z drugiej jednak strony, przynajmniej dwukrotnie, zawiodły jednocześnie ludzie i urządzenia ostrzegające, a pasażerowie i załogi byli o krok od katastrofy.