Zaprojektowany przez studentów moskiewskiego Uniwersitieta Maszinostrojenia (MAMI) mikrosatelita Majak (latarnia morska) został wyniesiony 14 lipca na niską orbitę okołoziemską przez rakietę nośną Sojuz-2.1a (Majak na orbicie, 2017-07-15), by tam rozwinąć żagiel-zwierciadło z bardzo cienkiej, metalizowanej folii (około 20 razy cieńszej od włosa) odbijającej światło słoneczne. Miał to być przez co najmniej 25 dni najjaśniejszy obiekt na nocnym niebie. Okazało się jednak, że misja się nie powiodła.
Majak nie jest wyposażony w żadne środki łączności. Twórcy mikrosatelity zakładali, że będą mogli go obserwować na orbicie dzięki zwierciadłu, od jego rozwinięcia do spalenia w górnych warstwach atmosfery. Teraz obserwują niebo, by ewentualnie zobaczyć tę ostatnią fazę istnienia Majaka. Powinno to nastąpić ok. 40 dni od daty startu, a więc w ostatniej dekadzie sierpnia.
Odpowiadająca za PR programu Oksana Klicznikowa twierdzi, że zespół konstrukcyjny dysponuje jeszcze jednym satelitą podobnym do Majaka. – Planujemy przeprowadzenie kolejnych testów – powiedziała Klicznikowa. To jednak będzie zależne od efektywności zbierania środków na przedsięwzięcie, które ma charakter niekomercyjny.
Póki co, jedyną możliwością obserwowania Majaka jest korzystanie z danych... amerykańskiego dowództwa obrony lotniczo-kosmicznej – NORAD. Udostępniło ono dane dotyczące orbit 24 obiektów, wśród których powinien być Majak. Tylko kilka z nich, wysyłających sygnały radiowe, zostało zidentyfikowanych. Rosjanie twierdzą, że Majak to jeden z niezidentyfikowanych obiektów, o numerze 42830 (2017-042F). Parametry jego ruchu różnią bowiem od pozostałych mikrosatelitów. Pewności jednak nie ma.