W ostatnich dniach października br., miesiąc po swoich 89 urodzinach, zmarł w Londynie gen. bryg. pilot Tadeusz Andersz.
Urodził się 27 września 1918. Po maturze wstąpił do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Należał do XIII promocji Szkoły Orląt - ostatniego rocznika podchorążych, którzy przed wybuchem wojny uzyskali stopnie oficerskie. Podczas kampanii wrześniowej, tak jak koledzy z tej samej promocji, nie dostał przydziału do jednostki bojowej.
Przedostawszy się do Francji, na początku 1940 dostał przydział do grupy personelu skierowanej na szkolenie w Rennes. Był tam jednym z pięciu pilotów myśliwskich, którzy tworzyli szkolny klucz myśliwski pod dowództwem ppor. Antoniego Kolubińskiego. Po ataku niemieckim na Francję w maju 1940, klucz pełnił służbę alarmową, kilkakrotnie startując na przechwycenie samolotów Luftwaffe na przestarzałych myśliwcach Dewoitine 501. Ppor. Andersz wykonał jeden z takich lotów bojowych.
Po upadku Francji, w drugiej połowie czerwca 1940 ewakuował się do Wielkiej Brytanii. Po przeszkoleniu na sprzęcie brytyjskim i treningu w 56 OTU (jednostce szkolenia operacyjnego), w pierwszych dniach czerwca 1941 dostał przydział do 315 Dywizjonu Myśliwskiego Dęblińskiego. W tej jednostce służył do połowy listopada 1943, od kwietnia 1943 będąc w niej dowódcą Eskadry A. Latając na Spitfire'ach w Dyonie 315 uzyskał jedno potwierdzone zestrzelenie samolotu niemieckiego. Został w tym okresie trzykrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych.
Na przełomie 1942/1943 w Dywizjonie 315 latał amerykański lotnik polskiego pochodzenia, przyszły as USAAF, Capt. Francis Gabreski i Andersz został wyznaczony przez dowódcę dyonu (kpt. Tadeusza Sawicza), aby mieć pieczę nad amerykańskim lotnikiem nabywającym doświadczenia w warunkach bojowych. W listopadzie 1943 został skierowany jako instruktor do jednostki szkolnej na odpoczynek od latania bojowego - został dowódcą eskadry w 61 OTU. Od pierwszej dekady marca do połowy czerwca 1944 wykonywał loty bojowe na samolotach P-47 Thunderbolt w 61 Dywizjonie Myśliwskim 56 Grupy Myśliwskiej USAAF, na zaproszenie F. Gabreskiego, który w tym czasie był dowódcą tej jednostki. W tym okresie kpt. Andersz uzyskał potwierdzone zestrzelenie myśliwca niemieckiego.
W połowie czerwca 1944 dostał przydział do jednostki zaplecza 84 Grupy RAF, a 18 sierpnia 1944, po śmierci legendarnego Dziubka Horbaczewskiego (kolegi z XIII promocji SPL), objął dowództwo Dywizjonu 315. W pierwszych dniach kwietnia 1945 ukończył kolejną turę bojową i został skierowany do pracy sztabowej. W 1945 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Virtuti Militari za zasługi bojowe podczas II wojny światowej. Na początku maja 1946 objął dowództwo 306 Dywizjonu Myśliwskiego Toruńskiego i pozostał na jego czele do rozwiązania polskiego lotnictwa w Wielkiej Brytanii na przełomie 1946/1947.
Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii, nadal służąc w lotnictwie wojskowym. Aktywnie działał w Stowarzyszeniu Lotników Polskich, aż do ostatnich dni życia. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1989 wielokrotnie gościł w Ojczyźnie, propagując chlubne dzieje polskiego lotnictwa w II wojnie światowej. W 2005 został mianowany na stopień generała brygady.