Podmoskiewski Centralny instytut aerohydrodynamiczny (CAGI) im. prof. N.J. Żukowskiego bada modele samolotu dyspozycyjnego z napędem odrzutowym Gołowastik (kijanka). Zaprojektowano go w nietypowym układzie – z silnikami za krawędziami spływu skrzydeł o prostokątnym obrysie. Jego kadłub składa się z zapewniającej komfort podróżowania kabiny – o wysokości ponad 1,9 m, i belki ogonowej.
Nietypowe rozmieszczenie silników zapewnia ograniczenie hałasu w kabinie samolotu. Charakterystyki aerodynamiczne pozostają przy tym podobne do układu klasycznego dla samolotów dyspozycyjnych – z silnikami po bokach tylnej części kadłuba. Badania w tunelu aerodynamicznym i dalsze symulacje komputerowe mają doprowadzić do uzyskania optymalnych parametrów projektowanego samolotu. Ze skrzydłami prostymi jego obliczeniowa prędkość przelotowa wynosi Ma0,77-0,8, a przy zastosowaniu skrzydeł o skosie 10o wzrasta do Ma0,8-0,82 (ok. 870 km/h).
W ostatnich tygodniach CAGI prowadziła kolejne badania modeli Gołowastika. Tym razem z usterzeniem w układzie T i mechanizacją płata. Mają one umożliwić zoptymalizowanie konfiguracji powierzchni sterowych. Po zakończeniu tego etapu ma powstać projekt konstrukcyjny nowego samolotu.
Najnowsze badania prowadzono w tunelu małych prędkości, odwzorowując parametry odpowiadające lądowaniu samolotu, przy prędkości Ma0,2. Wyniki okazały się zgodne z przewidywaniami.
Według wstępnych założeń Gołowastik ma przewozić od 3 do 6 pasażerów. W tym pierwszym wariancie jego zasięg miałby wynosić 4200 km, a w drugim 3200 km. Maksymalna masa startowa samolotu nie powinna przekraczać 6000 kg.