Według Forecast International, w latach 1987-2009, największym dostawcą pocisków balistycznych dla krajów rozwijających się była KRL-D. Od 1994 państwo to sprzedaje głównie podzespoły i części zamienne.
Analitycy FI szacują, że Korea Północna dostarczyła krajom rozwijającym się ok. 1200 pocisków balistycznych rodziny Scud (głównie Hwasong-5 i -6 oraz Rodong-1 o zwiększonym zasięgu do 1000-1300 km). Oznacza to, że z KRL-D pochodziło ok. 40% pocisków, kupowanych przez te kraje. Pozostali główni dostawcy to Rosja (ok. 400 egz.) i Chiny (270 egz.).
Broń z komunistycznej Korei trafiała do Iranu, Egiptu, Syrii, Libii, Jemenu, Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Kongo, Birmy, Wietnamu i Pakistanu. Największym odbiorcą był Iran, dla którego KRL-D była jedynym dostępnym źródłem dostaw pocisków balistycznych w czasie wojny z Irakiem w latach 1980.
Koreański eksport pocisków zmniejszył się skokowo po 1994, głównie ze względu na zakończenie bezpośrednich dostaw do Iranu. Kraj ten - podobnie jak część innych odbiorców - rozpoczął własną produkcję pocisków balistycznych.
Od kilkunastu lat Pjongjang koncentruje się na dostawach podzespołów, części zamiennych i technologii.