Amerykańska komisja ds. badania wydatków dla cywilnych usługodawców w Iraku i Afganistanie, przedstawi w środę swój raport. Wynika z niego, że do tej pory zmarnowano ok. 30 mld USD.
Łączna suma, wydana w ciągu ostatnich 10 lat na cywilnych usługodawców (kontraktorów), działających na rzecz amerykańskich wojsk i administracji w Iraku oraz Afganistanie, osiągnęła ok. 180 mld USD. To niemal połowa kwoty, którą Pentagon będzie musiał zaoszczędzić do 2023, ze względu na konieczność zmniejszenia deficytu finansów publicznych (zobacz np.: Nic ponad 350 mld USD).
Niestety, co szósty dolar z tej sumy został sprzeniewierzony lub wydany nietrafnie, wynika z przygotowywanego przez Commission on Wartime Contracting in Iraq and Afghanistan (CWCIA), powołanej do życia w 2008.
Komisja składa się z 7 parlamentarzystów - zarówno izby reprezentantów, jak i kongresu - oraz przedstawiciela administracji prezydenckiej.
Po analizie dostępnych danych, stwierdzili oni, że w trakcie zaopatrywania wojsk oraz realizowania inwestycji na rzecz miejscowych rządów i infrastruktury przemysłowo-komunikacyjnej, stracono bezpowrotnie ok. 30 mld USD.
Dokładne informacje na ten temat zostaną przedstawione w środę, na forum Kongresu USA. Wczoraj zasadnicze ustalenia komisji ujawnił jednak The Washington Post. Jej członkowie wskazali m.in. na przykład elektrowni w Tarakhil, niedaleko Kabulu, która dostarcza 105 MW energii dla stolicy. Tyle, że jej budowa kosztowała 305 mln USD, czyli trzy razy więcej, niż analogiczne obiekty w innych częściach świata. Co więcej, drogie jest również jej utrzymanie, przez co koszt energii elektrycznej jest niemal 4 razy większy od przesyłanej z Uzbekistanu. To nie wszystko - niezbędną do importu energii elektrycznej linię wysokiego napięcia, wraz ze stacjami przekaźnikowymi wybudowano za jedynie 35 mln USD z funduszy Banku Światowego, Niemiec i Indii...
Drugim przykładem ostatnich lat była budowa jednego z więzień w Iraku. Amerykanie wydali na ten cel 40 mln USD, tyle, że Bagdad zawsze był przeciwny tej inwestycji i nie wykończył jej. Budynki stoją niewykorzystane do dzisiaj.
Przykładów takich w raporcie będzie więcej. Wnioski z dokumentu pokrywają się w wcześniejszymi analizami, w tym inspektora generalnego ds. odbudowy Iraku, Stuarta Bowena, który bardzo negatywnie ocenił sposób wykorzystania 51 mld USD dla wsparcia miejscowego rządu i gospodarki (zobacz: Marnotrawstwo, defraudacje, nadużycia).
Senator Claire McCaskill stwierdził nawet bez ogódek: wszystko było kradzione, od pieniędzy, przez ciężki sprzęt [cywilny], po karabiny.
Autorzy raportu CWCIA proponują 15 zmian w dysponowaniu środkami pomocowymi. Sprowadzają się one do lepszego przygotowywania i nadzorowania projektów. Uznają również, że należy zmniejszyć liczbę cywilnych kontraktorów. Były bowiem okresy, kiedy pracowało ich ok. 260 tys., przekraczając liczebność kontyngentów wojskowych w Iraku i Afganistanie (zobacz także: Ilu jest Amerykanów w Afganistanie?). Członkowie komisji postulują, by za maksymalny uznać stosunek 1:1 i nigdy już nie przekraczać tego progu.