Nowy rząd w Paryżu zapowiedział zaproszenie do francusko-brytyjskiego programu rozwoju bsl innych państw UE. Problemem jest jednak forma zaproponowanej współpracy.
W marcu bieżącego roku brytyjskie i francuskie przedsiębiorstwa podpisały wstępne porozumienie o wspólnym rozwijaniu dwóch typów samolotów bezzałogowych: rozpoznawczego dalekiego zasięgu i uderzeniowego (zobacz: Wspólny bsl BAE Systems i Dassaulta). Było ono wynikiem uzgodnień między rządami w Londynie i Paryżu, wpisując się w dwustronną umowę z 2010 o zacieśnieniu współpracy wojskowej. Po wyborach we Francji, nowe władze tego kraju zdecydowały się zaprosić do współpracy inne kraje. Jednak nie sprecyzowały zasad, na jakich miałoby do tego dojść.
Wywołało to wątpliwości przedstawicieli przemysłów obronnych Niemiec i Włoch, najsilniejszych potencjalnych konkurentów Francji i Wielkiej Brytanii w UE. Obawiają się oni o próbę zdominowania programu przez Paryż. Jako przykład podają, że zaprasza on do wstępnych rozmów przedstawicieli poszczególnych krajów, nie próbując powołać międzynarodowego forum w tej sprawie. Podkreślają również, że Rzym i Berlin nie zgodzą się uczestniczyć w przedsięwzięciu na zasadach poddostawców. Mimo tego, że zainteresowanie nowymi bsl wyraziły dotąd jedynie resorty obrony Francji i Wielkiej Brytanii, które pozostają liderami wydatków wojskowych Starego Kontynentu.
Pomijając te zastrzeżenia, coraz bardziej jasnym jest, że kraje UE skazane są na realizowanie największych i najkosztowniejszych programów wspólnymi siłami. Podstawowym powodem są obecne redukcje wydatków wojskowych (zobacz: Zahamowanie tempa zbrojeń). To główna przyczyna ograniczania działań przy programie demonstratora uderzeniowego bsl nEUROn, czy opóźnień w rozwoju brytyjskiego Taranisa - bardzo zresztą podobnego do tego pierwszego bsl (zobacz: Prezentacja nEUROn-a, Premiera Taranisa).
Coraz częściej w grupie krajów, które będą miały w najbliższej przyszłości kluczowe znaczenie dla realizowania największych programów wojskowych Unii, wymieniana jest także Polska. Powodem jest - póki co - stabilny wzrost budżetu MON, stwarzający coraz większe możliwości na bardziej otwarte angażowanie się we wspólne projekty.