W czasie swojej dwudniowej wizyty na północy Norwegii, Sekretarz Generalny NATO, Anders Fogh Rasmussen, zadeklarował że Sojusz nie rozważa zwiększenia obecności wojskowej w Arktyce.
Deklaracja ta padła w czasie wizyty roboczej Rasmussena na północy Norwegii. Wizytował on rozmieszczone w tej części kraju instalacje wojskowe, w tym bazę wojsk lotniczych w Bodø.
Słowa Rasmussena związane są ze zmieniającym się znaczeniem geopolitycznym Dalekiej Północy. Postępujące topnienie arktycznej pokrywy lodowej czyni zlokalizowane w tej części świata pokłady surowców energetycznych coraz dostępniejszymi. To z kolei przyczynia się do wzrostu zainteresowania regionem zarówno ze strony podmiotów geograficznie z nim stycznych (Operation Nanook 2012, 2012-08-06, Trwają Northern Eagle 2012, 2012-08-24), jak i państw trzecich, w tym m.in. azjatyckich (ChRL, Japonii i Korei Południowej).
W ostatnich latach część państw regionu, spośród których wiele jest członkami NATO, zwracało uwagę na potrzebę większego skoncentrowania się Sojuszu na ochronie swej suwerenności na Dalekiej Północy (Szwedzkie priorytety, 2010-12-03). Największy nacisk był kładziony właśnie przez władze w Oslo (Większy budżet Norwegii, 2012-10-09, Norweski budżet na 2011, 2010-10-06). Nic dziwnego, jako że Norwegia jest jednym z najważniejszych państw arktycznych. Jednocześnie też sąsiaduje z Rosją, dysponującą największym potencjałem wojskowym w Arktyce (Rosja bez OP typu Łada, 2012-03-01, Jurij Dołgorukij i Witus Biering w służbie, 2013-01-10).
Niedawna deklaracja Rasmussena wpisuje się w politykę nieantagonizowania państw nienależących do NATO w kwestii militaryzacji regionu. Takie podejście spotkało się w przeszłości z krytyką ze strony części członków Sojuszu, którzy zwracają uwagę na stopniową rozbudowę potencjału rosyjskiej marynarki wojennej w Arktyce.
Stanowisko Sekretarza Generalnego NATO jest jednak w pełni zrozumiałe, jeżeli weźmie się pod uwagę fakt zbliżającej się sesji Zgromadzenia Parlamentarnego Sojuszu (17-20 maja, Luksemburg). Jednym z głównych tematów poruszanych w jego trakcie ma być dyskusja nad oficjalną strategią zaangażowania Arktyce.
Wzór dokumentu, który opracowany został przez przewodniczącą polskiej delegacji, posłankę Jadwigę Zakrzewską, zawiera w sobie główne założenia działań, możliwych do podjęcia przez Sojusz na Dalekiej Północy. Jego przyjęcie uzależnione będzie jednak od stanowiska delegacji wszystkich państw członkowskich, a do pewnego stopnia także i strony rosyjskiej. Z tego względu w trakcie opracowywania wspomnianego dokumentu, położono duży nacisk na wypracowanie możliwie umiarkowanego zaangażowania NATO w Arktyce, celem nieantagonizowania żadnej ze stron planowanej na najbliższe dni dyskusji. Przedstawione stanowisko Rasmussena jest z kolei medialnym elementem opisanego procesu.