Po 40 latach służby Luftwaffe wycofały ostatni F-4F. Pierwszy Phantom przyleciał do Niemiec 31 sierpnia 1973. Łącznie samoloty miały ponad 270 tys. godzin nalotu.
24 czerwca 1971 niemiecki parlament podjął decyzję o zakupie 175 myśliwców F-4E Phantom II. Pierwsza maszyna dla Niemców budowana w zakładach McDonnell w St. Louis wzbiła się w powietrze 18 marca 1973 i otrzymała oznaczenie F-4F. Ostatnia opuściła mury fabryki w 1976. Niemieckie F-4F napędzana była silnikami J79-MTU-17A produkowanymi na licencji przez MTU.
Samoloty mogły być uzbrojone jednie w działko M61A1 i do czterech pocisków rakietowych AIM-9B Sidewinder, co znacznie ograniczało ich rolę. Dlatego już w 1975 podjęto decyzję o modernizacji F-4F, aby mogły atakować również cele naziemne. Następnie w latach 1991-1992 zintegrowano z samolotami radar AN/APG-65, co pozwoliło na wykorzystywanie AIM-120 AMRAAM (Phantomy nad Litwą, 2012-01-04, Niemieckie Phantomy dla Chorwacji?, 2011-03-17).
Pierwszy F-4F oznaczony numerem 37+01 wylądował na lotnisku Jagdgeschwader 71 Richthofen 31 sierpnia 1973 w Wittmundhafen. I dokładnie ten sam myśliwiec (mający nalot prawie 7,4 tys. godzin) w okolicznościowym malowaniu zamknął erę Phantomów w Luftwaffe odrywając się od pasa startowego 29 czerwca o 14.00. Towarzyszyły mu trzy inne F-4F: 38+10 w kamuflażu Norm 72, 38+33 w późniejszym maskowaniu Norm 81 i 37+22 w Norm 90. Całość była obserwowana przez ponad 130 tys. ludzi, w tym 3 tys. spotterów z całego świata.