Niemiecki instytut DLR z Bremy podczas trwającej właśnie wystawy ILA przypomniał swój program badawczy SpaceLiner – tym razem w nowej odsłonie – SpaceLiner 7.
Program opracowania koncepcji ultraszybkiego rakietowego samolotu pasażerskiego przez DLR ruszył w 2005. Od tamtego czasu optymalizowane są koncepcje przyszłego systemu transportowego dużych prędkości i dalekiego zasięgu.
Najnowsza wersja projektu, której makietę zaprezentowano na ILA 2014, jest dwustopniowym samolotem z napędem rakietowym zasilanym paliwem ciekłym. Samolot, lub raczej orbiter pasażerski, jest posadowiony na większym nosicielu, który pozwala wystartować i wznieść się na wysokość przelotową – choć właściwszym jest określenie: orbitę przelotową – przelot odbywałby się bowiem na wysokości 70 km. Tam następowałoby oddzielenie orbitera. Podróż orbiterem odbywałaby się z prędkością Ma7, ale zespół orbitera z nosicielem mógłby się rozpędzać do Ma14.
Prace studialne zakładają stworzenie w pierwszym etapie orbitera o pojemności 100 pasażerów, który wykonywałby loty na dystansie do 12 500 km (np. Dubaj - Denver) lub 9200 km (loty transpacyficzne). Koncepcja zakłada także opracowanie wersji pozwalającej na loty o długości 17 000 km (np. Europa – Australia) – jednak w tym ostatnim przypadku liczba pasażerów byłaby ograniczona do 50. W zależności od opisanej kategorii zasięgu SpaceLiner wykorzystywałby różne rodzaje orbiterów i nosicieli.
SpaceLiner umożliwiałby podróż z Europy do Australii trwającą 90 min., a do Kalifornii 60 min.