Prezydent USA Donald Trump zapowiedział w swojej oficjalnej deklaracji (Making Our Military Strong Again), ogłoszonej tuż po objęciu władzy przez nową ekipę, 20 stycznia 2017, na stronach internetowych Białego Domu, uruchomienie prac nad nowym systemem obrony przeciwrakietowej, który ma być antidotum na potencjalne wprowadzenie do arsenałów innych graczy nowych międzykontynentalnych pocisków balistycznych.
Trump wyraźnie podkreślił, że ma na myśli ofensywny potencjał rakietowy KRL-D i Iranu. Zdaniem uważnych obserwatorów jego wystąpień, nie jest to jedynie figura retoryczna, ale rodzaj przemyślanego trendu postępowania, skoro 7 września 2016, jeszcze podczas kampanii wyborczej, zasugerował stworzenie zupełnie nowego i nowoczesnego systemu obrony przeciwrakietowej USA.
Wbrew pozorom, twierdzą analitycy waszyngtońscy, może to mieć bezpośredni wpływ na przyszłość amerykańskiej bazy systemu przeciwrakietowego w Redzikowie koło Słupska. Według oficjalnych zapewnień poprzedniej amerykańskiej administracji demokratycznego prezydenta Baracka Obamy instalacja w Redzikowie ma być elementem zwalczania balistycznych pocisków rakietowych, wystrzelonych z Iranu, które mogłyby dotrzeć do miast Wschodniego Wybrzeża USA (system Ground-based Mid-course Defence – GMD).
Należy przypomnieć, że w przeciwieństwie do demokratów, republikanie byli i są zwolennikami obrony Wschodniego Wybrzeża Stanów Zjednoczonych za pomocą nowej bazy przeciwrakietowej, ale usytuowanej nie w Polsce, czy w Rumunii, lecz właśnie na terenie USA. Ich koncepcja chwilowo przegrała, ale obecnie znów jest w grze.
16 stycznia wpływowy polityk Partii Republikańskiej – przewodniczący Senackiej Komisji Sił Zbrojnych John McCain – ogłosił, że Stany Zjednoczone powinny rozszerzyć swoje zdolności obrony przeciwrakietowej o nową bazę pocisków przechwytujących, usytuowaną na Wschodnim Wybrzeżu. Indagowany w tej sprawie przez dziennikarzy szef Pentagonu James Mattis powiedział oględnie, że jego zdaniem to krok we właściwą stronę, ale wymaga dopracowania w sensie konkretnych przedsięwzięć i czasu ich realizacji (Udany test SM-3 Block IIA, 2017-02-08).
Nie może być wątpliwości, że może to oznaczać co najmniej debatę na najwyższych szczeblach władzy w Waszyngtonie na temat sensu dalszego rozwoju instalacji w Redzikowie. Tym bardziej, że część technokratów w Pentagonie – związanych z poprzednia władzą – uważa, że należy raczej skoncentrować się na nowych możliwościach już istniejących, bądź tworzonych dopiero instalacji, czyli de facto Redzikowa.
Trudno oszacować, w jakim kierunku pójdzie prezydent Trump i jego otoczenie. Istotne jest jednak to, że nowa republikańska ekipa jest bardziej nastawiona do inwestowania u siebie, czyli na Wschodnim Wybrzeżu USA, niźli gdzie indziej. Ponadto wedle twierdzeń poprzedniej administracji bazy przeciwrakietowe w Rumunii i Polsce miały także osłaniać Europę i kraje NATO, a dziś dla republikańskiego Waszyngtonu ta transatlantycka argumentacja przestaje mieć znaczenie.
Jest jeszcze jeden ważny element gry o przyszłość Redzikowa. Zapowiadając reset w stosunkach z Rosją Władimira Putina prezydent Trump musi się liczyć z sugestią, czy nawet żądaniem Moskwy, aby tę instalację wygasić. Rosjanie bowiem głoszą od dawna, że jest ona wymierzona w równowagę sił strategicznych.
Tak, czy inaczej należy przewidywać, że o Redzikowie usłyszymy nie raz w 2017, kiedy dojdzie do konkretnych rozmów o arsenałach strategicznych Waszyngtonu i Moskwy, co już zapowiadają obaj prezydenci – Trump i Putin. Oby wzięto także pod uwagę, jakże słuszny, pomysł obniżenia napięcia w regionie poprzez demilitaryzację Okręgu Kaliningradzkiego (Budowa bazy w Redzikowie, 2016-01-04).