Minister obrony Australii poinformował o przeprowadzeniu na poligonie Woomera serii testów w ramach programu HIFiRE (Hypersonic International Flight Research Experimentation). 12 lipca zakończyło go wystrzelenie rakiety z obiektem testowym HIFiRE 4, który może rozwinąć prędkość do Ma8. Po osiągnięciu docelowej prędkości oddziela się on od rakiety i kontynuuje sterowany lot, wchodząc w górne warstwy atmosfery. Według BAE Systems Australia, test z 12 lipca, który zakończył się powodzeniem, był najbardziej kompleksowy z przeprowadzonych dotąd w ramach programu HIFiRE. Nie podano jednak informacji o prędkości, jaką rozwinął obiekt.
Program HIFiRE realizowany jest przez US Air Force (Air Force Research Laboratory, AFRL), Boeinga, Defence Science and Technology Group (DST Group) Departamentu Obrony Australii, BAE Systems Australia i University of Queensland – twórcę koncepcji napędu. USA i Australia przeznaczyły na niego 54 mln USD. Testy w locie prowadzone są przede wszystkim na poligonie Woomera w południowej Australii i – alternatywnie – na poligonie Andoya w Norwegii.
Do tej pory było wiadomo o dwóch testach w locie przeprowadzonych w ramach programu HIFiRE. W HyShot V użyto obiektu bezsilnikowego HIFiRE 4, a w HyShot VI (30 marca 2015) obiektu HIFiRE 7 z wyłączonym silnikiem strumieniowym (test okazał się nieudany – łączność telemetryczną z obiektem utracono na wysokości 65 km). HyShot VII jest dopiero planowany – lot obiektu HIFiRE 8 ma odbyć się z aktywnym napędem.
Programy budowy sterowanych obiektów hiperdźwiękowych realizują także FR (samodzielnie i we współpracy z Indiami) i ChRL. Ministerstwo obrony Rosji ogłosiło w kwietniu br., że seryjny pocisk hiperdźwiękowy wejdzie do uzbrojenia najpóźniej w 2025. Rosyjski testowy pocisk Cirkon osiągnął w jednym z udanych testów prędkość Ma8.
Wszystkie rywalizujące państwa zgodnie uznają, że nie mają środków obrony przed pociskami hiperdźwiękowymi. Analitycy uważają, że takie systemy obronne powstaną być może w oparciu o broń energetyczną.