Jerzy Pomianowski urodził się 22 kwietnia 1932 w Warszawie, w rodzinie katolickiej o silnych tradycjach narodowych (rodzice związani z Sokołem, ONR i Ozon). Podczas Powstania Warszawskiego został poważnie ranny przy budowie barykady. Ukończył Gimnazjum i Liceum im. Króla Władysława IV oraz Szkołę Główną Planowania i Statystyki (SGPiS). Studiował też na Politechnice Warszawskiej (Wydział Mechaniczny) i w Wyższej Szkole Muzycznej (klasa fortepianu).
Uprawiał sporty lotnicze, był instruktorem pilotem szybowcowym i samolotowym oraz skoczkiem spadochronowym. Przez wiele lat konkurował w brydżu sportowym i samochodowych rajdach dziennikarzy. W 1957 na zaproszenie Lotniczego Związku Jugosławii uczył w Belgradzie latania na szybowcach syna prezydenta Tito – Miszę Broza.
W 1955 sprawował funkcję prezesa (społecznego) Aeroklubu Warszawskiego, a w 1956 wiceprezes AW. Był członkiem Komisji Restytucyjnej Aeroklubu Polski, a następnie członkiem Zarządu Głównego restytuowanego Aeroklubu Polski. W latach 1955-59 był instruktorem pilotem Aeroklubu Warszawskiego.
W latach 1960. był inicjatorem (wraz z red. Marią Teisseyre i mjr. Antonim Chojcanem) i komandorem Samolotowych Rajdów Dziennikarzy i Pilotów, a także lig szybowcowych – zawodów eliminacyjnych do mistrzostw Polski. W latach 1970. był członkiem Głównej Komisji Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego PZMot., a w latach 1980–85 wiceprezesem ds. sportowych w Zarządzie Głównym Polskiego Związku Brydża Sportowego. Od 2002 do 2005 był wiceprezesem Auto Klubu Dziennikarzy Polskich, a od 2004 do 2014 prezesem zarządu fundacji Zapobieganie wypadkom drogowym, blisko współpracującej z Krajowym Duszpasterzem Kierowców i organizacją MIVA, zajmującą się pozyskiwanie środków transportu dla misjonarzy.
Jako dziennikarz pracował w latach 1959-1974 w Skrzydlatej Polsce jako kierownik działu sportowego, a w latach 1967-68 był redaktorem naczelnym dwutygodnika Echosonda. Od 1974 do 2002 był kierownikiem działu Bezpieczeństwo Ruchu Drogowego tygodnika Motor, w latach 1977-2002 redaktorem naczelnym miesięcznika Brydż, a od 2002 do 2004 redaktorem naczelnym kwartalnika BRD. W latach 2004-2012 był rzecznikiem prasowym Instytutu Transportu Samochodowego. Współpracował też z redakcjami Życia Gospodarczego, Nowego Życia Gospodarczego, Expressu Wieczornego i E-Play. W 1997 kandydował do Sejmu z listy Unii Prawicy Rzeczypospolitej.
Jako pilot wylatał na szybowcach ok. 3000 godzin, a na samolotach ok. 1500 godzin. Wykonał też 10 treningowych skoków ze spadochronem. Odnosił też sukcesy w sporcie brydżowym, zdobywając trzykrotnie drużynowe mistrzostwo Polski. Był arcymistrzem, mistrzem Polski w teamach i wicemistrzem w parach. W 2002 zdobył tytuł wicemistrza Polski dziennikarzy w rajdach samochodowych w klasie Alfa-Romeo.
Odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Otrzymał Pióro Ikara za publicystykę lotniczą i kilkakrotnie Złote Koło za publicystykę motoryzacyjną.
Autor książek: Jeżdżę bez wypadku, Jeżdżę samochodem bezpiecznie, Bądź partnerem na drodze, Praktyczna szkoła jazdy, Rower, droga i ja, Mój pierwszy samochód (współautor) i Elementarz brydża (wspólnie z Markiem Wójcickim) oraz scenariuszy filmów o tematyce lotniczej (wraz z Tadeuszem Rejniakiem): Teraz i w każdą godzinę i Zniszczyć Pirata.
Uroczystości pogrzebowe odbędą się w kościele św. Karola Boromeusza na Starych Powązkach w Warszawie, w poniedziałek 24 lipca 2023, o godz. 9:00.