Po zakończonej renowacji na ekspozycję Muzeum Sił Powietrznych w Dęblinie powrócił śmigłowiec Mi-14PS nr boczny 1013. Prezentowany w dęblińskim muzeum egzemplarz, który był eksploatowany w 29. Darłowskiej Eskadrze Lotniczej, powrócił na swoje dawne miejsce w szyku ekspozycyjnym, zdobiąc okolice muzealnego budynku z Aulą im. płk. pil. Jerzego Bajana w tle.
Śmigłowiec został zdjęty z ekspozycji 7 lipca 2023, po czym rozpoczął się jego remont, którego głównym założeniem było zabezpieczenie i renowacja eksponatu. Naprawy i odnowienia w szczególności wymagały poszycie i powłoka lakiernicza.
Prowadzona przez przedsiębiorstwo Bogusław Filiks z Nowej Dąbi renowacja została podzielona na kilka etapów. Pierwszym było przygotowanie śmigłowca do remontu, obejmujące między innymi: demontaż foteli z kabiny w celu gruntownego oczyszczenia i odtworzenia oryginalnej malatury, mycie kadłuba, oczyszczenie oraz poddanie obróbce galwanicznej silnie skorodowanych wkrętów i elementów stalowych. Kolejnym etapem była odbudowa i naprawa brakujących, bądź zniszczonych elementów śmigłowca. Później Mi-14PS został zabezpieczony przed korozją i pomalowany. Malowanie objęło wnętrze kabiny, elementy silnika, fotele, wnęki podwozia i kadłub. Na zakończenie, zgodnie z oryginałem odtworzono szachownice, numery taktyczne, napisy eksploatacyjne i grafiki.
Ze względu na masę eksponatu i bliskość innych obiektów, powtórne ustawienie go na ekspozycji okazało się zadaniem ciężkim i niebezpiecznym, jednak dzięki pomocy żołnierzy z 41. Bazy Lotnictwa Szkolnego w Dęblinie zakończyło się ono sukcesem.
Zakończona w końcu września 2023 renowacja, która została sfinansowana ze środków budżetowych muzeum, nie jest jednak końcem prac zmierzających do przywrócenia śmigłowcowi jego wyglądu z okresu służby w Wojsku Polskim. Muzeum Sił Powietrznych w Dęblinie od lat prowadzi bowiem starania o pozyskanie kompletów przekładni, umożliwiających zabudowanie łopat wirnika nośnego, co ze względu na ciągłą służbę Mi-14 w Wojsku Polskim jest zadaniem bardzo trudnym do zrealizowania. Niemniej jednak dyrekcja muzeum ma nadzieję na pokonanie wszystkich przeszkód formalnych stojących na drodze do pozyskania tych elementów, co umożliwiłoby prezentację Mi-14PS w pełnej okazałości od wiosny 2024. W sezonie letnim planowane jest też prezentowanie zwiedzającym wnętrza odrestaurowanego śmigłowca.
Mi-14PS były produkowane w ZSRR w latach 1975-1986 i służyły w Wojsku Polskim od 1984 do 2010. W skład załogi wchodził dowódca, drugi pilot, technik pokładowy, ratownik i lekarz. Na pokład można było podjąć do 19 rozbitków, w tym 9 na noszach. Śmigłowce te były wyposażone w środki ratownicze (kamizelki, radiostacje ratownicze i nosze) oraz dźwig burtowy z wciągarką elektryczną ŁPG-300 o udźwigu 300 kg, przeznaczoną do podnoszenia lub opuszczania ludzi i ładunków. Podnoszenie rozbitków mogło się odbywać za pomocą pętli ratowniczej, kosza ratowniczego lub noszy. Mi-14PS mogły też wodować i przyjmować rozbitków na pokład bezpośrednio z powierzchni wody. Były też przystosowane do holowania tratw i łodzi ratunkowych, a na podwieszeniu zewnętrznym mogły przenosić do 3000 kg ładunku. Śmigłowce te rozwijały prędkość maksymalną 230 km/h, osiągały pułap 4000 m i dysponowały zasięgiem 1100 km.
