Burt Rutan poinformował wczoraj o pierwszym locie zestawu, który będzie służył do komercyjnych lotów ponad ziemską atmosferę.
VSS Enterpise to handlowa nazwa małego samolotu rakietowego, którego mniejszy poprzednik - SpaceShipOne - w październiku 2004 odbył pierwszy, prywatny lot suborbitalny. Celem przedsięwzięcia jest czerpanie zysków z turystyki kosmicznej (zobacz także: Prezentacja WhiteKnightTwo).
Prace nad konstrukcją prowadzi spółka Scales Composites, z Burtem Rutanem na czele, autorem wielu niekonwencjonalnych statków powietrznych, tworzonych również na zlecenie amerykańskich instytucji rządowych.
Konstruktorzy wykorzystali stosunkowo prosty i tani sposób osiągnięcia suborbity ziemi, czyli wysokości 80-120 km, na której latają m.in. pociski balistyczne. Wysokość ta pozwala już cieszyć się mikrograwitacją i oglądać glob z niezwykłej perspektywy, podobnie jak czerń przestrzeni kosmicznej. Mimo, że lot w takich warunkach trwa zaledwie kilka minut, liczba chętnych do zapłacenia 200 tys. USD jest duża - do tej pory zebrano 45 mln USD przedpłat od 330 osób.
Kwota ta jest bowiem osiągalna nawet dla osób należących do klasy średniej bogatszych społeczeństw, w odróżnieniu od klasycznych, długotrwałych lotów orbitalnych, za które trzeba zapłacić średnio 20 mln USD, przejść specjalistycznych trening, a i tak trzeba liczyć się z możliwością braku miejsc - w praktyce dostępne jest jedno, na ISS. Co gorsza, po zmianie architektury tej stacji kosmicznej, prawdopodobnie wolne miejsce przestanie być w ogóle osiągalne dla osób prywatnych.
Rozwiązanie Scales Composites polega na połączeniu samolotu wysokościowego (WK2) i samolotu rakietowego (Enterprise). Ten pierwszy, ze względu na rozpiętość skrzydeł, wynoszącą 43, jest największą na świecie, jednobryłową konstrukcją kompozytową. 4 silniki Pratt & Whitney PW308A, o ciągu 30,7 kN każdy, zamontowane parami, pozwolą wynieść moduł suborbitalny z 2 pilotami i 6 pasażerami na wysokość ponad 15 km (jego maksymalny udźwig szacowany jest na 30 t). Dopiero wtedy - jeszcze w czasie stromego wznoszenia - oddzieli się Enterprise i dzięki silnikowi rakietowemu wejdzie na suborbitę, wracając na Ziemię lotem ślizgowym.
Dzięki takiemu układowi moduł może zachować małą masę i wymiary - klasyczne rakiety spalają ogromne ilości paliwa na oderwanie się od Ziemi i uzyskanie pożądanej prędkości.
Wczorajszy lot stanowi ważne wydarzenie w programie badawczo-rozwojowym nowej konstrukcji. Oficjalna prezentacja zestawu miała miejsce w grudniu ubiegłego roku. Wtedy gubernator Arnold Schwarzenegger, nadał modułowi suborbitalnemu nazwę, nawiązującą do znanego serialu telewizyjnego. Jeszcze wcześniej odbyły się pierwsze loty samolotu-nosiciela. Wczorajszy lot rozpoczyna serię finalnych testów zestawu. Pierwsza próba trwała prawie 3 h, przy czym bez problemów osiągnięto wysokość ok. 15 km.
Program badań w locie będzie trwał do przyszłego roku. Zakłada się jeszcze próby oddzielenia i lotów ślizgowych samolotu rakietowego, a później także loty z wykorzystaniem silnika, jednak z mniejszą ilością paliwa, by jedynie ćwiczyć procedurę startu. Pierwszy lot suborbitalny powinien odbyć się jeszcze w 2011.