Nowy sekretarz obrony USA, Chuck Hagel, ma w kwietniu odwiedzić Izrael. Wizyta ma być próbą poprawy relacji z Tel Awiwem po nominacji kontrowersyjnego polityka na obecne stanowisko.
Zapowiedź wizyty Hagela w Izraelu ujawniono przed kilkoma dniami w czasie pierwszej rozmowy polityka ze swoim izraelskim odpowiednikiem, Mosze Jaalonem. Miałoby do niej dojść już w kwietniu br. Tematem przewodnim planowanych z tej okazji rozmów miałaby być kwestia utrzymania bliskich relacji USA z Izraelem w dziedzinie bezpieczeństwa i obronności.
Planowana wizyta amerykańskiego sekretarza obrony w Izraelu ma przede wszystkim wymiar wizerunkowy. Stanowi też odzwierciedlenie kontrowersji, jakie wzbudziła jego nominacja na nowe stanowisko.
Hagel przez większość kariery politycznej związany był z Partią Republikańską. Jego poglądy stawiały go jednak w jednym rzędzie z Demokratami. Znany jest m.in. z popierania łagodniejszej polityki względem Iranu, opartej bardziej na wielostronnych rozmowach, niż na kolejnych sankcjach. Jest też zwolennikiem mniej ścisłych amerykańskich relacji obronnych z Izraelem oraz kształtowania polityki zagranicznej USA względem Bliskiego Wschodu w mniejszym stopniu w oparciu o interes Tel Awiwu.
To właśnie poglądy Hagela na tak kluczowe tematy, jak Iran i Izrael spowodowały, że prezydentowi Obamie niezwykle trudno było uzyskać akceptację polityczną członków Kongresu do nominacji nowego sekretarza stanu. Przeciwne temu były nie tylko prawicowe kręgi polityczne, ale także powiązane z nimi media oraz pro-izraelskie lobby.
Plany osadzenia Hagela w Departamencie Obrony wzbudziły też spore kontrowersje w samym Izraelu. Władze w Tel Awiwie obawiały się, że nowy Sekretarz Obrony będzie prowadził politykę łagodnego podejścia do problemu irańskiego programu nuklearnego oraz doprowadzi do wyraźnego poluzowania więzów obronnych USA z Izraelem, pozostawiając go tym samym de facto w regionalnym osamotnieniu.
Z tego względu kwietniowa wizyta Hagela w Izraelu ma przede wszystkim na celu odbudowanie zaufania Tel Awiwu do nowej administracji prezydencta Obamy oraz wypracowanie odpowiedniego gruntu pod przyszłą współpracę. W mniejszym stopniu z kolei wydarzenie to powinno przełożyć się na rzeczywiste działania polityczne. Trudno bowiem oczekiwać, żeby którakolwiek ze stron odstąpiła od swojego stanowiska np. w kwestii Iranu.