Według Inspektoratu Uzbrojenia MON, w maju 2021 mają rozpocząć się próby morskie drugiego polskiego niszczyciela min projektu 258 Kormoran II ze stali małomagnetycznej – ORP Albatros.
Będzie on pierwszym seryjnym okrętem tej rodziny, budowanej w gdańskiej prywatnej stoczni Remontowa Shipbuilding przez konsorcjum, które razem z tym pierwszym podmiotem tworzą OBR CTM i PGZ Stocznia Wojenna (pierwotnie – Stocznia Marynarki Wojennej), po prototypowym ORP Kormoran. Trzecią jednostkę, a drugą seryjną – ORP Mewa, zwodowano 17 grudnia 2020. Na mocy umowy z 24 grudnia 2017 budowa dwóch seryjnych niszczycieli min ma kosztować 1,186 mld zł. ORP Albatros, opatrzony numerem taktycznym 602, spłynął na wodę w Gdańsku 10 października 2019. Próby morskie Albatrosa mają być także sprawdzianem nowych systemów i nowego wyposażenia okrętów seryjnych, które po raz pierwszy na jego pokładzie zintegrowano w jedną całość.
W odróżnieniu od pierwszego prototypowego Kormorana, który do służby w MW RP trafił 28 listopada 2017, Albatros prócz znanego już, ale obecnie ciągle doskonalonego systemu zarządzania i dowodzenia walką – SCOT-M – dzieła gdyńskiego OBR CTM, wyposażony będzie w nowy sonar holowany i nowe bezzałogowe pojazdy podwodne. Przede wszystkim jednak otrzymał nowy zintegrowany system mostka nawigacyjnego i nawigacji morskiej. Prototypowego ORP Kormoran w mostek nawigacyjny wyposażyła gdyńska spółka Enamor, na ORP Albatros cały system mostka nawigacyjnego zabudowała PGZ Stocznia Wojenna (a właściwie jej wyspecjalizowany Ośrodek Uzbrojenia i Elektroniki), której partnerem integracyjnym jest kanadyjskie przedsiębiorstwo OSI Marine Systems (to ono dobierało zagranicznych producentów podsystemów).
OSI to jeden ze znanych dostawców mapy elektronicznej w wariancie przeznaczonym na okręty wojenne (WECDIS). Poza funkcjami zwykłej mapy elektronicznej umożliwia on włączanie dodatkowych warstw wojskowych. Stąd też poza typowym zadaniem zintegrowanych systemów nawigacyjnych, czyli wspierania bezpiecznego poruszania się jednostki, pozwala także na prowadzenie nawigacji taktycznej umożliwiającej pełną realizację zadań bojowych. Elementami systemu są:
– interfejs systemy uzbrojenia/system zarządzania walką, przez który prowadzona jest dystrybucja danych z mapy cyfrowej, wymiana danych o innych jednostkach pływających oraz celach, trasach manewrowania i punktach zwrotu;
– mapa 3D bazująca na wydajnym silniku graficznym ECPINS, pozwalająca na zobrazowanie ponad 22 różnych oficjalnych formatów danych;
– automatyczny system identyfikacji w wersji wojskowej W-AIS, który pozwala na tworzenie jednolitego zobrazowania sytuacji morskiej (Recognised Maritime Picture – RMP), generowanie obiektów pozornych oraz fałszywych informacji o własnej jednostce, a także przetwarzanie danych o wykrytych obiektach do formatu OTH Gold i ich dystrybucję do wskazanych odbiorców;
– system dystrybucji danych nawigacji taktycznej NavTac DDU, który stanowi interfejs pomiędzy sensorami okrętowymi, danymi z innych źródeł oraz zintegrowanym systemem nawigacyjnym;
– moduł T-ACT (Tactical - Asset Control and Tracking), czyli moduł śledzenia i kierowania, odpowiadający za transmisję danych pomiędzy jednostkami za pomocą szyfrowanego kanału łączności.
Zintegrowany mostek nawigacyjny dla dwóch polskich seryjnych niszczycieli min ma postać 4 wielofunkcyjnych konsoli (z komputerami sterowanymi dotykiem), które pozwalają na zarządzanie i kierowanie operacjami zbierania danych z różnych sensorów i specjalistycznych urządzeń, co daje możliwość zautomatyzowanego planowania i monitorowania trasy rejsu oraz zdolność unikania kolizji, czy dużą precyzję oczyszczania z min torów wodnych (nawet tych min, które same się zakopują w mule dennym). Majowe próby morskie ORP Albatros mają sprawdzić jak Ośrodek Uzbrojenia i Elektroniki razem z Kanadyjczykami z OSI – odpowiedzialnymi za integrację – poradziły sobie z tym wszystkim na bardzo skomplikowanej platformie pływającej, jaką jest niszczyciel min. Warto zauważyć, że sprawdzany na morzu będzie także utajniony system łączności, który za pomocą układów poddostawców został zaprojektowany i zamontowany na Albatrosie przez Ośrodek Uzbrojenia i Elektroniki.
Wiadomo, że Kanadyjczycy z OSI Marine Systems w rozwiązaniach nawigacyjnych dla Albatrosa i Mewy posłużyli się podsystemami renomowanych zachodnich producentów. Jednym z nich jest francuska ixblue z Saint-German-en-Layne – dostawca systemu nawigacji bezwładnościowej. Partner Francuzów – THESTA, jest odpowiedzialny za jej montaż, integrację i prawidłowe działanie w całym układzie mostka Albatrosa. Urządzenia ixblue – bazujące na żyroskopach światłowodowych – służą na statkach i okrętach 40 flot. I montowane są na takich jednostkach, jak brytyjskie atomowe okręty podwodne typu Astute, lotniskowce klasy Queen Elisabeth Royal Navy, niemieckie fregaty rakietowe typu Bremen i Brandemburg, czy szwedzkich okrętach podwodnych typu Gotland i A26, a nawet na Littoral Combat Ships US Navy.
Innym dostawcą podsystemów nawigacyjnych dla Kormoranów II jest globalna niemiecka korporacja Hensold, specjalizująca się w elektronice i optoelektronice wojskowej. Henslod UK, dawniej brytyjska Kelvin Hughes, dostarczyła nowoczesny radar nawigacyjny Mk 11, pracujący w pasmie X dla mostka Albatrosa o nazwie SharpEye. Według Kanadyjczyków z OSI Marine Systems, jest to pierwszy SharpEye dostarczony dla MW RP, a wśród użytkowników tego radiolokatora pracującego w technologii półprzewodnikowej azotku galu jest ponad 30 flot świata. Hensold po raz pierwszy szeroko wystawiała się w Polsce na MSPO 2020 w Kielcach.
Wiadomo już, że ORP Albatros wyjdzie w morze na próby bez swojego głównego uzbrojenia artyleryjskiego, jakim miała być 35-mm armata automatyczna systemu, który poprzednio znany był jako Tryton, a obecnie OSU-35 K, czyli okrętowy system uzbrojenia 35 mm dla jednostek typu Kormoran. Jak się nieoficjalnie dowiedzieliśmy, pierwszy seryjny OSU-35 K dostarczony ma być dopiero późną jesienią 2021.