Altair

WITU prezentuje dwa nowe produkty opracowane w ramach rozwoju krajowych technologii rakietowych. Pierwszym z nich jest silnik pomocniczy (booster) dla testowej rakiety o średnicy 105 mm, a drugą silnik rakietowy o średnicy 300 mm na potrzeby projektu Opracowanie trójstopniowego suborbitalnego systemu rakietowego do wynoszenia ładunków badawczych.

Projekt 105-mm rakiety jest współfinansowany przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój. Służy ona do testów podsystemów i algorytmów pod kątem zastosowania w rakiecie suborbitalnej – trójstopniowej. Jej smukła konstrukcja może poruszać się z prędkością dochodzącą do 650 m/s i jest sterowana za pomocą tylnych powierzchni o zwiększonej sile nośnej. Prace nad nią mają za zadanie przetestować w jak najkrótszym czasie i dostroić technologie krytyczne dla powodzenia misji projektu przeprowadzenia lotu kosmicznego.
Rakieta składa się z głowicy, która pełni rolę zespołu odzyskiwania rakiety, silnika rakietowego, zasilania, aerodynamicznego układu wykonawczego sterowania, przedziału elektroniki, który zawiera układ telemetrii, układ nawigacji inercjalnej i satelitarnej i komputer pokładowy.
Badania w locie pozwolą na testowanie układów podczas manewrów i przy działaniu przeciążeń. Rozwój rakiety testowej pozwoli na dostosowanie opracowywanych technologii awionicznych, elektronicznych, z dziedziny inżynierii materiałowej, aerodynamiki oraz elektroniki i oprogramowania. Testy dostarczą cennych wyników potwierdzających wyniki prowadzonych badań, symulacji i pomiarów służących do dalszego rozwoju systemów rakietowych i ich skalowania. Mnogość planowanych lotów pozwoli na dostosowanie procedur i rozwój infrastruktury naziemnej. Test kompozytowego silnika pomocniczego rakiety zaplanowano w br.
Drugą nowością jest sinik rakietowy o średnicy 300 mm. To standardowy rakietowy człon napędowy na paliwo stałe do rakiety suborbitalnej. Jest wykonany w technologii nawijania włókien kompozytowych w osnowie żywicy epoksydowej, uzupełnionych o elementy łączników ze stopów lekkich. Elementy łączące pozwalają na połączenie dwóch segmentów ze sobą i uzyskanie dwukrotnie większego impulsu całkowitego, co pozwala dostosować długość silnika i jego moc do potrzeb misji.
Trójstopniowa rakieta suborbitalna składać się będzie z jednego stopnia wyposażonego w silnik dwusegmentowy oraz dwóch wyposażonych w segment pojedynczy. Zbiornik rakietowy jest jednocześnie elementem strukturalnym rakiety i przenosi wszelkie obciążenia powstające podczas manewrów. Jego integralną częścią jest tuba ogniowa, czyli dysza rakietowa o wydłużonej części zbieżnej, wokół której znajdować się będzie elektryczny układ wykonawczy sterowania oraz zasilania.
Silnik ma ziarno typu gwiazda o masie 100 kg odlewane z materiału pędnego na bazie nadchloranu amonu. Na potrzeby procesu odlewania paliwa opracowano linię produkcyjną do wykonywania tak dużych silników. Silnik ma ciąg blisko 40 kN, tym samym stając się najmocniejszym silnikiem rakietowym zbudowanym w Polsce. Stosunek masy paliwa do masy całkowitej silnika to 0,7.
W ramach projektu wykonane zostały szczegółowe analizy wytrzymałościowe, opracowano proces produkcyjny struktury i odlewania. Wykonano testy technologii wytwarzania, testy ciśnieniowe, a na silniku testowym (z pocisku H-25) przeprowadzono statyczny test dyszy silnika. To kwalifikuje produkt do dalszych testów w locie planowanych w dalszej części projektu. Także w tym przypadku próby mają się odbyć w br.
Oba projekty stanowią punkt wyjścia do opracowania polskich rakiet zarówno na potrzeby wojskowe, jak i cywilne. W przypadku zastosowań wojskowych rozważa się rozwijanie na ich bazie uzbrojenia przeciwlotniczego lub pocisków klasy ziemia-ziemia. Już na obecnym etapie projektów – prowadzonych z inicjatywy własnej WITU – udało się zbudować nowe krajowe zdolności z zakresu technologii rakietowych. Na potrzeby projektów powstała także nowa hamownia, pozwalająca testować w kraju silniki o tak dużym ciągu. W planach WITU jest też budowa jeszcze większego silnika – o średnicy 600 mm i ciągu 120-140 kN do wynoszenia satelitów. Dokończenie rozwoju wymienionych projektów będzie jednak wymagać stałego i stabilnego finansowania przy zachowaniu stosunkowo niskich kosztów całego projektu.