Współpraca WB Electronics, Hydromega i Wojskowej Akademii Technicznej WAT) doprowadziła do powstania zdalnie sterowanego pojazdu bezzałogowego - Lewiatana ZS w odmianie rozpoznawczej (ZS-R) i uzbrojonej (ZS-U).
Lewiatan ZS charakteryzuje się dużą zdolnością pokonywania różnorodnego terenu, a jego duża ładowność zapewniła montaż i transport wymaganych zespołów i modułów. Ten szybkobieżny pojazd może poruszać się zarówno po utwardzonych drogach, jak i w terenie przygodnym. Platforma jeżdżąca ma masę własną 2200 kg, osiąga prędkość 55 km/h, jego ładowność to 1500 kg i może ciągnąć przyczepę o masie 2200kg. Ten niewielkich rozmiarów pojazd (długość - 3500 mm, szerokość - 2000 mm, wysokość - 1950 mm) ma czterocylindrowy silnik spalinowy o pojemności skokowej 2800 cm3, o mocy maksymalnej 92 kW i obrotach 3600 obr/min.
Pojazd bazowy Lewiatan jest 6-kołową platformą, której konstrukcja zapewnia pokonywanie pni, rowów jak i terenów bagnistych. Szerokie niskociśnieniowe opony pojazdu pozwalają na uzyskanie niskich nacisków na podłoże ok. 20 kPa, dzięki czemu pojazd może poruszać się również po grząskim i bagnistym terenie. Platforma jeżdżąca Lewiatan posiada zaawansowane układy.
Dobre właściwości trakcyjne w trudnodostępnym terenie, jak również zdolność pokonywania przeszkód wodnych powodują, że pojazd Lewiatan ma możliwość wykonywania misji w poprawny sposób w szerokim zakresie warunków terenowych. W pojeździe tym koła napędowe są niezależnie napędzane hydraulicznymi silnikami gerotorowymi - stałej chłonności, zasilanymi pompą zmiennej wydajności sterowanej za pomocą serwozaworu. W czasie wyjeżdżania pojazdu z przeszkody wodnej możliwa jest jednoczesna praca śrub napędowych i wybranych silników kół.
Koncepcja sterowania, kontroli oraz transmisji danych systemu Lewiatan ZS podzielona została na dwa systemy: zabudowany na pojeździe oraz w stacji bazowej. Informacje przesyłane są między nimi przy użyciu wojskowego łącza danych oferowanego przez Harrisa. Radiolinia ta zapewnia zasięg do 50 km w terenie otwartym oraz do 1 km w terenie zurbanizowanym (w zależności od gęstości zabudowania). Zastosowanie tej radiolinii spowodowało uzyskanie opóźnień transmisji mniejszych niż 100 ms. W celach obserwacyjnych oraz do sterowania pojazdem Lewiatan wyposażony został w liczne kamery CCD, termalne, odbiornik GPS oraz czujniki takie jak skanery laserowe. W celach bojowych, jako urządzenia specjalistyczne, zabudowany został wielkokalibrowy karabin maszynowy kal. 12,7 mm oraz wyrzutnie granatów dymnych. Ponieważ platforma jeżdżąca ma ładowność maksymalną 1500 kg, istnieje możliwość zaadaptowania innych czujników i urządzeń (umożliwia to również modułowy system komunikacji na pokładzie pojazdu).
Koncepcja współczesnego pola walki obejmuje coraz więcej współpracujących ze sobą systemów. Popularność systemów autonomicznych i ich różnorodność zastosowania, w zależności od potrzeb powodują, że na współczesnym polu walki w systemach C4I obok systemów konwencjonalnych potrzebne i coraz częściej używane są zarówno bezzałogowe samoloty, aparaty latające typu wiropłaty jak i platformy jeżdżące. Ich ścisła współpraca i wzajemna wymiana danych sprawia, że wojsko uzyskuje pełną informację o polu walki.
Jak do tej pory system Lewiatan ZS przystosowany jest do zdalnego sterowania pojazdem przez operatora (bądź operatorów) ze stacji bazowej przy użyciu informacji z czujników zamieszczonych na pojeździe. Przewiduje się, iż dalsze prace nad produktem będą zmierzać w kierunku powstania pojazdu w pełni autonomicznie wykonującego zadane misje. Aczkolwiek autonomiczność ta, ze względów bezpieczeństwa, może zostać celowo ograniczona o funkcjonalność używania broni.