Altair

Konferencja została podzielona na trzy części. Pierwsza została poświęcona potrzebom nowych rozwiązań technicznych w polskich siłach zbrojnych, druga koncentrowała się na charakterystykach latających systemów bezzałogowych i powodach ich stosowania, a trzecia na pracach analitycznych dotyczących możliwości projektowania i budowy bezzałogowych platform dla wojska przez rodzime podmioty gospodarcze i naukowe.

Na wstępie generał Cwojdziński zacytował słowa Nowaka-Jeziorańskiego: Powszechnym, przyjętym kryterium bezpieczeństwa jest własny potencjał obronny połączony z układami sojuszniczymi, zapewniający skuteczne odstraszanie potencjalnego przeciwnika. Podkreślił, że Polska jest granicznym państwem NATO, co wymusza pewne rozwiązania. Dyrektor DPZ przypomniał, że w takiej sytuacji zabezpieczenie wojska przez własny przemysł jest sprawą kluczową, stąd też w pierwszej kolejności należy skupiać się na rozwoju rodzimego potencjału, a dopiero w następnej kolejności podejmować decyzje o zakupie sprzętu obcego.

W najbliższych latach SZ RP będą koncentrowały się na 5 głównych programach operacyjnych: systemie obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej, modernizacji Marynarki Wojennej, zapewnieniu większej mobilności Wojskom Lądowym, zintegrowanych systemach wsparcia dowodzenia i zobrazowania pola walki C4ISR oraz bezzałogowych systemach rozpoznawczych i rozpoznawczo-uderzeniowych.

W 2012 Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego (w tym NCBR) przeznaczy na realizację projektów z dziedziny obronności i bezpieczeństwa państwa 300 mln zł, w 2013 ta kwota ma zostać zwiększona do 458 mln zł. Jednocześnie MON na modernizacje techniczną w 2012 ma wydać 7 mld zł, a w dwóch kolejnych latach odpowiednio 7,2 i 8 mld zł. Kwota ta będzie w przyszłości także wzrastała.

Generał podkreślił, że polski przemysł obronny i polski potencjał naukowy jest w stanie wyprodukować systemy bezzałogowych platform latających, lądowych i pływających. Zwrócił tez uwagę, że rozwój tego rodzaju pojazdów przynosi wymierne korzyści finansowe – koszt szkolenia i utrzymywania systemu, jak też koszt wykonania misji jest znacznie mniejszy, spada też ryzyko niezamierzonych strat i konsekwencje polityczne utraty załogi. Nadal jednak muszą być przemyślane kwestie zdolności obronnych takich maszyn, sposób ich wykorzystania, system szkolenia oraz skala korzyści finansowych.

Na zakończenie zaprezentowane zostały wstępne wyniki ankiety rozesłanej do ponad 30 podmiotów zajmujących się zagadnieniem bezzałogowych platform w Polsce. Większość z nich koncentruje się na tworzeniu systemów latających, znacznie mniejsza część na systemach lądowych, niewielu na systemach morskich, a systemy hybrydowe są w zasadzie całkowicie pominięte. W przypadku tych pierwszych podkreślone zostało, że polskie przedsiębiorstwa mają zasoby kadrowe, technologiczne i materiałowe pozwalające na produkcję miniaturowych i małych bsl, w najbliższej dekadzie zaś zyskają także możliwość tworzenia maszyn MALE i HALE. W przypadku bezzałogowców lądowych powstaje w kraju szeroka gama robotów, z których część jest produkowana seryjnie, część znajduje się na etapie zaawansowanych demonstratorów technologii. Większość tych konstrukcji jest dedykowana działaniom saperskim (przeciwdziałaniu improwizowanym ładunkom wybuchowym). Jeżeli chodzi o platformy morskie, to podmioty zajmujące się tym zagadnieniem mają doświadczenie w postaci zrealizowanych samodzielnie lub w kooperacji zdalnie sterowanych pojazdów podwodnych i nawodnych.

Niestety, potencjał technologiczny nadal jest rozproszony, a opracowanie kompleksowych systemów wymaga powoływania konsorcjum. Generał Cwojdziński zauważył, że z punktu widzenia prac nad nowymi rozwiązaniami najlepiej sprawdzają się wspólne przedsięwzięcia naukowo-przemysłowe, wzajemnie dbające o to, aby produkt był jak najbardziej zaawansowany, a jednocześnie możliwy do realizacji krajowymi środkami. Jako perspektywiczne z punktu widzenia SZ RP postrzegany jest rozwój platform autonomicznych.