Huta Stalowa Wola znajduje się obecnie w specyficznej sytuacji. Realizacja zamówień produkcyjnych generuje relatywnie niewielką część przychodów. Bardzo duże znaczenie mają jednak projekty badawczo-rozwojowe.
Od zakończenia dostaw 75 wyrzutni rakietowych WR-40 Langusta oraz doprowadzenia do stadium produkcji seryjnej systemu Regina (HSW dostarczyła MON pierwszą baterię 8 Krabów, a kolejnych 16 zamówionych w październiku 2012 oraz pojazdy towarzyszące dla pierwszego dywizjonu, są w produkcji), HSW przeżywa szczególną fazę rozwoju.
Główny nurt działalności spółki ma dwa wątki. Pierwszy jest związany z imponującą modernizacją techniczną i technologiczną zaplecza produkcyjnego, drugi – równie bezprecedensowo szerokim zakresem prac badawczo-rozwojowych. Obydwa tworzą fundament przyszłej produkcji seryjnej wielu zaawansowanych technologicznie systemów uzbrojenia.
Pierwszym takim przedsięwzięciem, zainicjowanym przez HSW na własne ryzyko i własny koszt, był rozpoczęty w 2006 program systemu wieżowego samobieżnego moździerza 120 mm Rak. Jest on wspierany przez Departament Polityki Zbrojeniowej MON od momentu zawarcia umowy w październiku 2009. Jej przedmiotem jest opracowanie i dostarczenie przez HSW kompanijnego modułu ogniowego moździerzy samobieżnych 120 mm. W tej fazie prac Huta zbudowała dwa prototypy, na podwoziu kołowym KTO Rosomak i podwoziu gąsienicowym, oraz prototypy wozów dowodzenia, rozpoznania artyleryjskiego, amunicyjnego i zabezpieczenia technicznego. Uniwersalność systemu wieżowego umożliwiła jego pomyślną integrację z podwoziem niemieckiego bwp Marder oraz opracowanie jej wariantu stabilizowanego do zabudowy na platformach pływających.
Kolejny program badawczo-rozwojowy jest związany z lekką – przystosowaną do transportu lotniczego na pokładach transportowych C-130 oraz różnorodnego transportu morskiego i lądowego – armatohaubicą 155 mm na podwoziu kołowym Kryl. Dedykowany nośnik został opracowany w należącej do HSW spółce Jelcz, zaś zespół ogniowy powstaje we współpracy z koncernem Elbit, dostawcą haubicy ATMOS 2000. Na tegorocznym MSPO zaprezentowano prototyp Kryla. Prace nad tą fazą programu zostaną ukończone w 2017.
Od 2013 są prowadzone prace nad dywizjonowym modułem ogniowym tego systemu współfinansowane przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju. W ramach prac przedsiębiorstwo prowadzi – wspólnie z WB Electronics – prace nad ultranowoczesnym, w pełni zautomatyzowanym systemem dowodzenia i kierowania ogniem dywizjonowego modułu ogniowego lekkich armatohaubic. Choć dedykowany jest on w pierwszej kolejności dla systemu Kryl, po niezbędnych modyfikacjach zostanie implementowany także w innych komponentach Wojsk Rakietowych i Artylerii, przede wszystkim w dywizjonach WR-40 oraz dywizjonach nowej klasy wyrzutni rakietowych klasy HIMARS i MLRS.
Prace nad takimi wyrzutniami, prowadzone w programie Homar, mają doprowadzić do opracowania nowej klasy broni dysponującej znacznym potencjałem odstraszania związanym z zasięgiem środka ogniowego. Będzie on wynosić ok. 300 km. Dla potrzeb tego programy będą wykorzystane doświadczenia z prac nad układem jezdnym sah Kryl, natomiast MON wskaże zagranicznego partnera dla produkcji części ogniowej systemu. Program Homar, w kontekście wydarzeń na Ukrainie, został przez MON znacznie przyspieszony.
Kolejny program, Baobab-K pozwolił na przyspieszenie prac nad nową wersją Platformy Minowania Narzutowego, opracowanej kilka lat temu w HSW, a także ponownie otworzył drzwi przed jej wersją gąsienicową Kroton. Powstanie ona już w oparciu o nowe podwozie przyszłego pływającego bwp.
Zgodnie z harmonogramem realizowany jest – na zlecenie Inspektoratu Uzbrojenia MON – program ZSSW-30. Związany jest on z opracowaniem uzbrojonej w armatę 30 mm, zdwojoną wyrzutnię ppk Spike i km 7,62 mm, bezzałogowej wieży bojowej dla nowej wersji KTO Rosomak oraz przyszłego bwp. Prace nad nowym bojowym wozem piechoty inicjuje NCBiR w ramach trwającego jeszcze konkursu nr 5/2014, którego jedynym uczestnikiem jest konsorcjum skupione wokół HSW.