Zakłady Mechaniczne Tarnów proponują rozszerzenie podsystemu uzbrojenia, którym ma dysponować polski żołnierz przyszłości.
Ciekawostką jest to, że choć w 2012 sugerowano pełną gamę uzbrojenia dla Tytana, to później zredukowano to jedynie do trzech konstrukcji strzeleckich – pistoletu samopowtarzalnego, karabinka automatycznego i granatnika jednostrzałowego. W porównaniu z innymi, wdrożonymi na świecie systemami żołnierza przyszłości, jak niemiecki Infanterist der Zukunft i francuski FELIN, wyraźnie widoczny jest brak broni wsparcia do silniejszej amunicji (doświadczenia z Afganistanu wskazują, że brak karabinu maszynowego kalibru 7,62 mm może być zabójczy) oraz broni precyzyjnej.
Zarówno Niemcy, jak i Francuzi projektując swoje indywidualne systemy walki zwracali uwagę na to, że w skład drużyn – czy to bojowych czy wsparcia – wchodzą też celowniczy karabinów maszynowych, strzelcy wyborowi, a nawet snajperzy. Oni też potrzebują wpięcia w sieciocentryczny system wymiany informacji, odpowiedniej broni i sprzętu obserwacyjnego i celowniczego.
Dlatego przedstawiciele tarnowskich zakładów sugerują rozszerzenie podsystemu uzbrojenia Tytana o dodatkowe konstrukcje, przede wszystkim karabin maszynowy UKM-2000P i granatnik rewolwerowy RGP-40 (o zwiększonej żywotności do 3 tys. strzałów). Ponadto warte uwagi jest także uwzględnienie dwóch modeli broni do rażenia celu na odległości do 1,2 km, czyli karabinów snajperskich do amunicji 8,6 mm x 70. W okresie przejściowym ma być to konstrukcja powtarzalna (Alex-338), docelowo samopowtarzalna. To bardzo podobne rozwiązanie do niemieckiego, w którego skład wchodzi celowniczy karabinka maszynowego MG4, jak też strzelec wielkokalibrowego karabinu wyborowego G82.