W czasie zorganizowanego przez ambasadę USA w Warszawie i Departament Polityki Zbrojeniowej MON Polsko-amerykańskiego forum przemysłu obronnego, ujawniono szczegóły Planu modernizacji technicznej Sił Zbrojnych RP (PMT). Realizacja większości programów będzie znacznie przesunięta w czasie.
PMT został przyjęty na początku 7 października br., jednak szczegóły nie zostały przedstawione polskiej opinii publicznej. Stało się to dopiero w czasie dzisiejszego, trzeciego już Polsko-amerykańskiego forum przemysłu obronnego, które odbyło się w Centrum Konferencyjnym MON w Warszawie.
Wcześniej przedstawiciele resortu obrony informowali, że dokument przyjęty 11 grudnia 2012 musi zostać zaktualizowany (130 mld zł na modernizację, 2012-12-12). Pierwotne szacunki dotyczące tempa rozwoju gospodarczego okazały się bowiem zbyt optymistyczne. Obecne wskazują, że wojsko będzie mogło liczyć na ok. 17 mld zł mniej, niż zakładano cztery lata temu. Co więcej, większość programów zanotowała istotne opóźnienia i próba ich realizacji – zgodnie z wcześniejszym harmonogramem – musiałaby doprowadzić do spiętrzenia dostaw i płatności. Cześć projektów okazała się niedoszacowana. Wreszcie nowy rząd zdecydował o utworzeniu Wojsk Obrony Terytorialnej, co wymaga przesunięcia środków, w celu zakupu dla tej formacji uzbrojenia i wyposażenia (dodatkowe sumy muszą też pochłonąć wydatki osobowe i infrastrukturalne). W rezultacie konieczne było znaczne zmodyfikowanie dokumentu.
Informacje ujawnione w Warszawie charakteryzują się dużym stopniem ogólności, wskazują jednak na terminy rozpoczęcia i częściowo realizacji głównych programów modernizacyjnych.
Największe z nich dotyczą obrony powietrznej. W ramach programu Wisła – zakupu systemu obrony powietrznej średniego zasięgu – planuje się pozyskanie prawdopodobnie paru baterii w latach 2019-2021. W 2021 powinny się też rozpocząć dostawy zestawów bliskiego zasięgu, pozyskiwane w ramach programu Narew. Mają być realizowane podpisane już umowy o dostawach w latach 2018-2021 zestawów przeciwlotniczych bardzo bliskiego zasięgu Poprad (Umowa na Poprady dla WP, 2015-12-17) i Grom/Piorun (2017-2022).
Istotne zmiany dotyczą przedsięwzięć modernizacyjnych Marynarki Wojennej. Choć dostawy niszczycieli min Kormoran będą realizowane w latach 2016-2021, to znacznie opóźnią się dostawy okrętów podwodnych (program Orka), na lata 2024-2026, a także okrętów nawodnych (Miecznik, Czapla; 2021-2026).
W latach 2017-2018 powinny rozpocząć się dostawy urządzeń i systemów z zakresu bezpieczeństwa cybernetycznego i wsparcia kryptologicznego.
Znacznie opóźniono dostawy pojazdów pancernych. Zgodnie z założeniami ma być realizowana modernizacja czołgów Leopard 2A4 i dostawy KTO Rosomak. Jednak już dostawy nowych bojowych wozów piechoty (Borsuk) i wozów wsparcia bezpośredniego (Gepard; Bez modernizacji PT-91 i T-72M1, 2016-07-05) mają rozpocząć się odpowiednio w 2021 i 2022. Bardzo mocno opóźniono wprowadzenie do służby bezzałogowych wież ZSSW-30 z armatą kalibru 30 mm i ppk Spike, planowanych do integracji z Rosomakami i Borsukami (Eurosatory 2016: Bushmaster II dla ZSSW-30, 2016-06-15). Ostatnio obowiązującym terminem był 2018. Teraz zmieniono go na 2022, co w praktyce przekreśla szanse tej konstrukcji. Tym bardziej, że w nowym PMT dostawy ppk Spike dla klasycznej wersji wież załogowych mają rozpocząć się w 2018…
Bez dużych zmian powinny być realizowane dostawy armatohaubic Krab (dostawy od 2017, choć mogą się przeciągnąć poza 2022) i moździerzy Rak (2017-2019). Pierwsze artyleryjskie zestawy rakietowe Homar powinny trafić do użytkowników w 2019. Nie będzie natomiast zmian w harmonogramie dostaw samolotów szkolnych M-346 Master.
Nowe programy zainicjowano w związku z powołaniem WOT. Już w przyszłym roku powinny rozpocząć się dostawy dla nich broni strzeleckiej (Więcej Beryli w 2016, 2016-08-26), wyposażenia osobistego, urządzeń obserwacji nocnej oraz łączności. W 2018 do jednostek powinny trafić pierwsze pojazdy.
PMT zakłada rozpoczęcie dostaw śmigłowców wielozadaniowych w 2018 i uderzeniowych rok później. Stoi to w jaskrawej sprzeczności z deklaracjami ministra obrony o błyskawicznym zakupie S-70i Black Hawk (Black Hawki dla specjalsów?, 2016-10-10), odpowiada natomiast zapowiedziom rozpisania w najbliższym czasie nowego postępowania zakupowego z udziałem konkurencyjnych ofert.
Dwuletnie opóźnienie – w stosunku do deklaracji z 2015 – zanotuje wdrożenie batalionowego systemu BMS. Zamiast w 2017, zacznie się pojawiać w wojsku od 2019. Podobny mechanizm dotyczy programu Tytan (Tytan wynegocjowany, 2014-06-27). Pierwsze dostawy zestawów wyposażenia polskiego Żołnierza przyszłości powinny zostać zrealizowane w 2020.
Znaczne zmiany dotyczą terminarza przyjęcia do służby bezzałogowców. Dostawy mikro-bsl powinny zostać zrealizowane w 2017, w kolejnym roku do wojska powinny trafić statki powietrzne pionowego startu i lądowania, kupowane w ramach programu Ważka. Największe kwotowo przedsięwzięcia – programy Zefir, Gryf i Orlik – mają być realizowane od 2020. Równie odległe, bo zaplanowane na lata 2020 i 2021, mają być dostawy nowych, kołowych pojazdów dla sił specjalnych i formacji rozpoznawczych, pozyskiwane w ramach programów Żmija oraz Kleszcz. Przekazanie wojsku podstawowych systemów treningowych i symulacyjnych zaplanowano natomiast na lata 2018-2020.