Ministerstwo Obrony Brazylii opublikowało wymagania wobec czołgu nowej generacji Viatura Blindada de Combate-Carro de Combate (VBC-CC). Docelowo ma on zastąpić eksploatowane przez Exército Brasileiro (wojska lądowe) czołgi Leopard 1 i M60.
Czołg podstawowy VBC-CC powinien mieć masę poniżej 50 t. Załogę ma stanowić maksymalnie 4 żołnierzy, co oznacza, że rozważany jest wariant zarówno z automatem ładowania, jak też bez. Maksymalną długość pojazdu wraz z lufą określono na 12 m, szerokość na 4 m, wysokość na 2,65 m, zaś prześwit powinien wynosić co najmniej 0,4 m. Czołg powinien osiągać z maksymalnym ładunkiem amunicji i paliwa prędkość co najmniej 60 km/h. Prędkość minimalna powinna być porównywalna z prędkością marszu. Wymagany zasięg to 400 km.
Nie sprecyzowano jednak oczekiwanego stosunku mocy silnika do masy. Nacisk jednostkowy na podłoże powinien wynosić nie więcej niż 1 kg/cm². Oznacza to, że od nowego czołgu oczekuje się wysokiej mobilności taktycznej w trudnym terenie. Powinien mieć zdolność do poruszania się w trudnym terenie wraz z pododdziałami zmechanizowanymi i zmotoryzowanymi.
Uzbrojenie czołgu powinna stanowić armata gładkolufowa kalibru 105 mm i o długości lufy co najmniej 50 kalibrów oraz dwa km kal. 7,62 mm – jeden sprzężony z armatą, drugi na wieży. Armata ma być przystosowana do standardowej amunicji NATO. Wymagana jest stabilizacja uzbrojenia w dwóch płaszczyznach. Lufa armaty ma być wyposażona również w przedmuchiwacz i powłokę termiczną.
Wymagany jest wielosensorowy system kierowania ogniem, który w czasie postoju zapewni szansę trafienia stacjonarnego celu pierwszym pociskiem na poziomie 95% na dystansie co najmniej 4000 m. Warunek ten prawdopodobnie ulegnie zmianie, gdyż osiągnięcie tak wysokiej dokładności na dalekim dystansie jest trudne do osiągnięcia nawet w najnowszych czołgach podstawowych. Być może rozwiązaniem tej kwestii będzie integracja z czołgiem wystrzeliwanych z lufy ppk. Ponadto SKO ma być wyposażony w autotracker i panoramiczny przyrząd obserwacyjny dowódcy z kanałem dziennym i nocnym (termowizyjnym) oraz dalmierzem laserowym umożliwiając załodze działanie w trybie hunter-killer.
Równie nieosiągalna jest oczekiwana przez Exército Brasileiro przebijalność na poziomie 1200 mm RHA z dystansu 2000 m pod kątem 0º. Taka przebijalność jest osiągalna wyłącznie przez armaty kalibru co najmniej 130 mm. Wymagana szybkostrzelność uzbrojenia głównego to co najmniej 6 strz./min. Trwałość lufy oceniono na 2000 strzałów amunicją APFSDS, co również jest wartością bardzo trudną do osiągnięcia. Z reguły trwałość luf przy użyciu amunicji kinetycznej wynosi kilkaset strzałów.
Czołg powinien być przystosowany do prowadzenia ognia w promieniu 360º w płaszczyźnie poziomej i od 9º do 20º w płaszczyźnie pionowej. Pełen obrót wieży powinien trwać nie więcej niż 10 s (prędkość kątowa >36º/s). Sterowanie wieżą i uzbrojeniem ma być możliwe zarówno ze stanowiska działonowego jak i dowódcy. Zapas amunicji do armaty kal. 105 mm ma wynosić minimum 40 naboi (12 naboi 105-mm ma się znajdować w odseparowanym magazynie amunicji z tyłu wieży), do km – 5000 naboi, a zapas granatów dymnych kal. 76 mm określono na minimum 8.
Pancerz czołgu według wymagań powinien zapewniać w przedniej półsferze odporność przeciwko amunicji APDS-T kal. 120 mm z dystansu 1000 m o prędkości minimum 1258 m/s. Jest to dosyć nietypowe wymaganie biorąc pod uwagę, że tego typu amunicja kal. 120 mm była używana wyłącznie przez brytyjskie czołgi Chieftain. W dalszej części wymagań oczekiwaną odporność pancerza kompozytowego określono na 900 mm. Nie podano jednak przeciwko jakim typom amunicji. Czołg ma być przystosowany do montażu dodatkowych osłon
Wyposażenie mają stanowić także w nowoczesne radiostacje cyfrowe, układ diagnostyczny, instalacja elektryczna o napięciu 24 V i system ostrzegania o opromieniowaniu wiązką lasera (opcjonalnie również ASOP hard-kill).
Opublikowane wymagania niewątpliwie ulegną zmianom. Część z nich wydaje się być znacznie zawyżona, zaś część istotnych parametrów wogóle nie została odnotowana.