1 maja 2021 jeden z czterech rosyjskich ciężkich krążowników rakietowych o napędzie nuklearnym projektu 1144 – kryptonim Orłan, czyli jednostka legendarnego typu Kirow – Admirał Łazariow, dawny sowiecki Frunze – został odholowany do stoczni złomowej – 30. Zakładu Remontowego w osiedlu Dunaj w Kraju Przymorskim na Dalekim Wschodzie.
W służbie floty rosyjskiej (WMF) pozostały tylko dwa dawne Kirowy, jednostki, które swego czasu miały budować potęgę morską ZSRR – modernizowany obecnie przez stocznię Siewmasz w Siewierodwinsku Admirał Nachimow, czyli dawny Kalinin (zostanie wyposażony w baterię pocisków przeciwlotniczych S-400 i pionowe wyrzutnie pocisków Oniks i Kalibr) oraz Piotr Wielikij – dawny Kujbyszew.
Pierwszy okręt serii wielkich 250-metrowych krążowników, wypierających prawie 26 tys. t – Kirow rozpoczęto budować w marcu 1974 w ówczesnej leningradzkiej stoczni – Bałtijskij Zawod. Został zwodowany 28 grudnia 1977. A w grudniu 1980 znalazł się w służbie. I od razu znalazł się jako straszak w wydawanych wówczas przez Pentagon corocznych albumach ukazujących nowe systemy bojowe ZSRR – Soviet Military Power. W 1992 Kirow stał się Admirałem Uszakowem, a w 2002 zdecydowano się go złomować. Proces ten ruszył ostatecznie w 2016.
Okręty projektu 1144 konstruował Boris Izraeliewicz Kupienskij. Były tak zaplanowane, aby przyjąć dwa reaktory atomowe KH-3, rozwinięte z układów napędowych lodołamaczy. Wysoko wzbogacony uran zapewniał paliwo na ponad 10 lat. Miały załogę złożoną z 744 osób (w tym 140 oficerów). I mogły pełnić zadania przez ponad 60 dób na morzu. Główne uzbrojenie ofensywne tworzyło 20 skrzydlatych pocisków przeciwokrętowych P-700 systemu Granit, zwanego w Rosji zabójcą lotniskowców. Miało powstać aż 7 Kirowów. Okazało się jednak, że znacznie tańszymi w budowie i eksploatacji bateriami pocisków Granit są okręty podwodne. A obrona przeciwlotnicza Kirowów (systemy Osa) jest niewystarczająca...
Drugą jednostką po Kirowie był właśnie odesłany do pocięcia na złom Frunze, czyli od 1992 – Admirał Łazariow. Jednostkę zwodowano 26 maja 1981, zaś wcielono w skład Floty Oceanu Spokojnego 31 października 1984. Ogromne koszty eksploatacji tych wielkich okrętów w czasach kryzysu Rosji w latach 90. XX wieku oraz problemy ze skompletowaniem licznych załóg sprawiły, że nie wychodziły one wówczas w morze.
Do służby weszły: w 1988 Kalinin, który od 1992 nosi nazwę Admirał Nachimow, i w 1998 – Piotr Wielikij, który w momencie położenia stępki – jeszcze w Leningradzie, a nie Petersburgu – nosił nazwę Kujbyszew.
W 1992 Admirał Łazariow przeszedł pierwszy remont. W połowie lat 1990. podjęto decyzję o bezterminowym zakonserwowaniu krążownika na rosyjskim Dalekim Wschodzie. W 2004 wyciągnięto z jego reaktorów gorące paliwo nuklearne. W 2014 w trakcie dokowania jego kadłub został dokładnie przebadany. Okazało się, że jest w doskonałym stanie, co sprawiło, że do niedawna mówiło się, że razem z dwiema jednostkami typu 1144 Floty Północnej Rosji – Admirałem Nachimowem i Piotrem Wielikim ma on przejść modernizację. W najnowszej doktrynie morskiej Rosji zmodernizowane Kirowy – wyposażone w duże arsenały rakiet Oniks i Kalibr – mają pełnić rolę dominatorów w Arktyce, czyli jednostek panujących, dzięki siłowniom jądrowym nad obszarem rozmarzającej Północnej Drogi Wodnej. Pod tym kątem zaplanowano 5-letnie remonty Admirała Nachimowa i Piotra Wielikiego. Zmodernizowany Admirał Łazariow miał ubezpieczać na Pacyfiku ten szlak żeglugowy do Cieśniny Beringa. Opóźnienia modernizacji Admirała Nachimowa (prace ruszyły w 2014 i w 2020 okręt miał się znaleźć w linii – obecnie mówi się o okresie 2022-2023!) i rosnące koszty całej operacji (Piotr Wielikij miał być gotów w 2021!) sprawiły, że drugi Kirow – Admirał Łazariow podzielił los pierwszego (finalna decyzja zapadła w Moskwie latem 2020). Do chwili przejścia do stoczni złomowej jednostka przebywała przycumowana do nabrzeża nr 7 w Fokino bazy Abriek w Zatoce Striełok Floty Oceanu Spokojnego. Proces cięcia i utylizacji kosztować ma nie mniej niż 350 mln rubli.