Tankowiec KC-46A Pegasus z 22nd Air Refueling Wing wykonał w dniach 29 czerwca–1 lipca trwający 45 godzin lot dookoła świata w kierunku zachodnim, pod kryptonimem Projekt Magellan. Miejscem startu i lądowania była jego macierzysta baza US Air Force McConnell w stanie Kansas.
Lot ten był najnowszą operacją o maksymalnej długotrwałości (MEO). Celem zadań tego rodzaju jest umożliwienie wojskom lotniczym Stanów Zjednoczonych Ameryki zwiększenie liczby przerzucanych żołnierzy, sprzętu wojskowego i zaopatrzenia, dostaw i samolotów dla potrzeb Sił Połączonych w dowolnym miejscu na świecie. Podstawą działania MEO jest tankowanie paliwa podczas lotu.
Jak powiedział kpt. Cody Donahue z 22nd Operations Group MEO to przede wszystkim przezwyciężanie tyranii odległości: podczas 48-godzinnego lotu można dosłownie przebyć cały świat. W erze rywalizacji wielkich mocarstw załogi muszą mieć możliwość działania dłużej niż w przeszłości, a Projekt Magellan to kolejny krok w zdobywaniu przez załogi Air Mobility Command doświadczenia w nowej misji, jaką jest MEO.
Podczas historycznego wyczynu na pokładzie Pegasusa znajdowali się: dowódca załogi płk Brent Toth, piloci instruktorzy kpt. Cody Donahue, kpt. Daison Batangan i kpt. TJ Buckley, operatorzy przewodu sztywnego instruktorzy sierż. szt. Jonathan Lauterbach i sierż. szt. Patrick Murray, chirurg lotniczy kpt. Jacob Heyrend oraz szefowie załogi sierż. szt. Alejandro Melendez i sierż. szt. Dustin Shaffer.
W trakcie misji KC-46A podawał paliwo bombowcom B-2 Spirit, samolotom transportowym C-17 Globemaster III, samolotom wielozadaniowym F-15E Strike Eagle i innemu KC-46A. W celu uzupełniania paliwa przez KC-46A podczas przelotu dookoła świata konieczne było wstępne rozmieszczenie kilku tankowców na trasie lotu. Dwa Pegasusy wysłano do bazy Andersen na Guam, jeden KC-135 Stratotanker do bazy RAF Mildenhall w Anglii i jeden KC-135 do obszaru odpowiedzialności Centralnego Dowództwa USA. Wsparcie podczas lotu stanowiły KC-135 ze 100. ARW z Mildenhall i KC-135 Utah Air National Guard. Czterech pilotów i dwóch operatorów przewodu sztywnego na zmianę odpoczywało i zmieniało swoich kolegów w ustalonych odstępach czasu, korzystając z zabudowanych w KC-46A piętrowych łóżek.
– Nie tylko czas trwania tego lotu jest godny uwagi, ale fakt, że wykonały go zaledwie dwie podstawowe załogi. Wcześniej trzech pilotów mogło latać jako powiększona załoga przez czas do 24 godzin. W przyszłości AMC zamierza mieć załogę składającą się z czterech pilotów, operującą przez czas do 48 godzin – dodał kpt. Cody Donahue.
Jednak długotrwałe loty wymagają dodatkowych środków bezpieczeństwa. Z tego powodu na pokładzie Pegasusa był chirurg lotniczy kpt. Heyrend. – Celem tego lotu było zobaczenie połączonych zdolności nowoczesnego tankowca i powiększonych załóg lotniczych, przesuwających granicę ludzkich możliwości. Moim najważniejszym celem podczas lotu było zapewnienie bezpieczeństwa i zdrowia załogi, lotu i misji jako elementu medycyny lotniczej – powiedział po locie kpt. Heyrend.
– Załoga samolotu samodzielnie przeprowadzała te testy psychomotoryczne w określonych momentach cyklu snu i czuwania oraz gdy mnie o to prosiłem, lub samodzielnie inicjowała badania, wykorzystując specjalne oprogramowanie. Przeprowadziłem również różne doraźne oceny poznawcze w locie, z których wiele było elementami Montrealskiej Skali Oceny Funkcji Poznawczej (MoCA). Obserwowałem również reakcję na zadania, aby uzyskać całościową perspektywę dla każdego członka załogi – dodał kpt. Heyrend.
Ponadto na pokładzie ostatniego tankowca podającego paliwo KC-46A, który okrążał świat, znajdował się gen. bryg. Gerald Donohue, dyrektor Air Mobility Command ds. operacji, strategicznego odstraszania i integracji nuklearnej. – Uczenie się w trakcie szkolenia zmniejsza ryzyko podczas kryzysu. Ta misja dała AMC kolejną okazję do wyciągnięcia wniosków i poznania najlepszych praktyk zwiększania możliwości ludzkich podczas MEO – podsumował przebieg Projektu Magellan gen. Donohue.