W najbliższych dniach Republikę Korei będzie wizytować polska delegacja. Głównym celem wizyty będzie podpisanie umowy EC2 z Hanwha Aerospace na dodatkowe systemy rakietowe Homar-K (bazujące na koreańskim K239 Chunmoo). Według zapowiedzi, do Korei poleci delegacja z m.in. wiceministrem obrony Pawłem Bejdą i wiceministrem aktywów państwowych Marcinem Kulaskiem. Czego dotyczyć będzie nowa umowa?
Kontrakt, którego zapisy mają być już przygotowane, ma uzupełnić pierwszą umowę z 21 sierpnia 2023 na 218 systemów Homar-K wraz z amunicją, pakietem szkoleniowym i logistycznym i udziałem polskiego przemysłu. Polskie przedsiębiorstwa już teraz biorą udział w integracji modułów wyrzutni z podwoziami Jelcz, a także integracji systemu kierowania ogniem Topaz. Umowa EC2 ma stanowić realizację opcji na maksymalnie 70 dodatkowych wyrzutni dla Wojska Polskiego, a także pogłębienie kooperacji przemysłowej.
Planowana umowa EC2 ma otworzyć drogę przed dalszym zacieśnianiem współpracy przemysłowej w zakresie artylerii rakietowej. Koreańczycy proponują Polsce polonizację modułów wyrzutni K239 wraz z ich produkcją w HSW. Jeszcze ważniejsza w kontekście kosztów życia sprzętu wojskowego jest oferta ulokowania w Polsce produkcji amunicji rakietowej. Warto bowiem pamiętać, że w koszcie cyklu życia uzbrojenia szacunkowo jedynie między 20% a 40% stanowi koszt zakupu. Pozostała wartość to koszty eksploatacji, modernizacji, czy amunicji. Stąd tak ważne jest, by w Polsce uruchomiono produkcję amunicji do Homarów-K.
Transfer technologii do Polski ma objąć przede wszystkim pociski CGR-080 kal. 239 mm. W naszym kraju mogą zostać utworzone kompetencje do ich montażu i produkcji, a także polonizacji. Transfer technologii ma się odbywać stopniowo, krok po kroku zwiększając jego zakres. W całości tych przedsięwzięć powinien w jak największym stopniu zostać zaangażowany lokalny przemysł poprzez ustanowienie polskiego łańcucha dostaw.
Kilkanaście tysięcy sztuk amunicji rakietowej może być jednak liczbą niewystarczającą wobec dużego zużycia w czasie konfliktu. Każda wyrzutnia Homar-K mieści 2 moduły po 6 pocisków kal. 239 mm każdy. Jeśli przyjmiemy, że Polska zakupiła dla 218 wyrzutni 15 tys. sztuk amunicji, a większość stanowią pociski CGR-080, daje to średnio 5,7 salwy na wyrzutnię. Ulokowanie produkcji w Polsce może pomóc w ograniczeniu kosztów i zwiększaniu niezależności naszego kraju w zakresie zaopatrywania artylerii rakietowej.
Nie wieńczy to możliwości kooperacji. Ze strony Hanwhy istnieje również propozycja wykorzystania polskiego potencjału do współpracy w badaniach i rozwoju amunicji rakietowej dalekiego zasięgu. Zgodnie z odpowiedzią na pytania RAPORT-wto nie wyklucza się zaangażowana Polski w produkcję cięższych pocisków. Takimi mogą być zarówno rozwijane obecnie pociski kal. 300 mm (o donośności 160 km), jak też już zamówione przez Polskę pociski balistyczne CTM-290. Kooperacja ma także dać Polsce dostęp do długoterminowych planów i mapy drogowej rozwoju systemów artyleryjskich.
Umowa EC2 ma stanowić podwaliny pod integrację niekierowanych pocisków rakietowych kal. 122 mm, produkowanych w Polsce i używanych przez Siły Zbrojne RP od wielu dekad, z wyrzutnią Homar-K. Jest to uzbrojenie relatywnie tanie, co dodatkowo może zwiększyć elastyczność Homarów-K. Prace mają objąć opracowanie specjalnych kontenerów dla tych pocisków.
Dla porównania, Koreańczycy używają na własnych K239 zbliżonej amunicji niekierowanej kal. 130 mm. W każdym z dwóch kontenerów wyrzutni mieści się po 20 tych efektorów. Zadanie integracji polskiej amunicji nie powinno być więc trudne a przy okazji pozwoliłoby zastąpić w linii systemy WR-40 Langusta, RM-70 i BM-21 Grad kal. 122 mm.
Hanwha Aerospace ma równolegle w planach integrację kolejnych typów amunicji z systemem K239. Jedną z propozycji jest amunicja GLSDB opracowana wspólnie przez Saab i Boeinga. Amunicja ta mogłaby być więc elementem wspólnym, zwiększającym interoperacyjność z posiadanymi już przez Polskę systemami M142 HIMARS i upraszczającym logistykę w pododdziałach artylerii.
Wartym uwagi obszarem współpracy polsko-koreańskiej byłoby rozwijanie także nowych typów głowic bojowych amunicji rakietowej. W przypadku CGR-080 istnieją obecnie dwa typy głowic: odłamkowo-burzące i kasetowe z subamunicją do zwalczania celów miękkich.
Niezbędną do poruszenia kwestią jest również wsparcie eksploatacji. Obecnie w Polsce działa specjalny zespół Hanwha Aerospace, który świadczy usługi wsparcia dla systemów Homar-K i K9. W ramach transferu technologii i kolejnych umów proponowane jest jednak zbudowanie w Polsce zdolności do realizowania tych czynności przez stronę polską, co w dłuższej perspektywie może przynieść korzyści ekonomiczne.
Dla armatohaubic K9 ma być utworzone centrum kompetencyjne zdolne do obsługi tych systemów używanych już przez wiele państw w całej Europie. Podobnego podejścia nie można wykluczać również w przypadku K239. Systemem tym jest zainteresowana chociażby Rumunia, co może przynieść Polsce dodatkowe korzyści.
Więcej na temat koreańskiej oferty na rzecz programu Homar-K w RAPORT-wto 05/2024 (MON o planowanych zakupach, 2024-03-08).