Takim kryptonimem nazwano, w podpisanym 11 grudnia 2012 planie modernizacji technicznej SZ RP w latach 2013-2022, okręt obrony wybrzeża. Ogłoszenie o zamiarze podjęcia dialogów technicznych Inspektorat Uzbrojenia MON zamieścił 5 czerwca 2013 jednak aż do początków lipca 2013 nie było publicznie wiadomo, jak ma wyglądać – choćby w przybliżeniu – jednostka tego typu. Dopiero wtedy IU zamieścił treść Zapytania o informację na okręt obrony wybrzeża, gdzieprzedstawiono ogólny zarys wymogów.
Według tego dokumentu, poza zdolnością do prowadzenia działań bojowych na Morzu Bałtyckim, Morzu Północnym oraz na akwenie znajdującym się w obszarze odpowiedzialności Połączonych Sił Morskich NATO, głównymi zadaniami Miecznika mają być:
- zdolność do patrolowania i ochrony torów podejściowych (wykrycie, identyfikacja i śledzenie celów nawodnych, podwodnych i monitorowanie sytuacji powietrznej);
- zwalczanie celów nawodnych uzbrojeniem rakietowym, torpedowym i artyleryjskim;
- zwalczanie celów podwodnych torpedami;
- zwalczanie celów powietrznych rakietami i artylerią;
- zwalczanie celów lądowych artylerią i rakietami;
- ochrona baz morskich i stanowisk dowodzenia.
Wśród zadań dodatkowych wymieniono:
- wsparcie morskich zgrupowań zadaniowych w zakresie wykrywania i zwalczania celów nawodnych i podwodnych;
- szybkie rozpoznanie torów wodnych;
- poszukiwanie oraz zwalczanie sił i środków dywersji podwodnej w rejonach bazowania;
- przenoszenie i wykorzystanie z pokładu bezzałogowych samolotów rozpoznawczych (BSR);
- współpraca z siłami specjalnymi w zakresie zabezpieczenia ich działań (transport, wsparcie ogniowe);
- zdolność do długotrwałego poszukiwania i niszczenia okrętów podwodnych;
- pełnienie funkcji okrętu dowodzenia zespołem;
- zdolność przenoszenia bezzałogowych platform morskich o długości do 11 m z modułem dowodzenia;
- zdolność przyjęcia śmigłowca o masie do 11 t.
Klasyczna korweta
Tak sprecyzowane wymagania, wraz z podanymi przybliżonymi parametrami, które określono w zakresie wyporności na ponad 1900 t, a długości na nie więcej niż 100 m, pozwalają na stwierdzenie, że pod określeniem okręt obrony wybrzeża kryje się tak naprawdę korweta wielozadaniowa. To wrażenie potęguje wykaz wymagań dotyczących uzbrojenia. Miecznik ma dysponować armatą średniego kalibru, 1-2 armatami małego kalibru, wyrzutniami rakiet woda-woda i woda-ziemia oraz rakiet przeciwlotniczych średniego zasięgu – wszystko z możliwością użycia do stanu morza 6 – działające pod kontrolą zintegrowanego systemu walki.
Prędkość maksymalna okrętu miałaby wynosić do 26 w, zasięg przy prędkości ekonomicznej ponad 6000 Mm, a autonomiczność 30 dób. Oprócz stałej załogi okrętu w wymaganiach przewidziano zaokrętowanie dodatkowej grupy do 30 osób, którą mogą stanowić żołnierze oddziałów specjalnych bądź sztab dowodzący zespołem okrętowym. Ponieważ jednak dialog techniczny służy dopiero zidentyfikowaniu najlepszych i najnowszych rozwiązań w zakresie przedmiotu zamówienia, wymagania te należy traktować jako wstępne i nieostateczne.
Oferenci
Na ogłoszenie odpowiedziało 14 przedsiębiorstw, w tym 8 polskich i 6 zagranicznych. Wśród zainteresowanych podmiotów zagranicznych znalazły się 3 konsorcja dysponujące gotowymi propozycjami: Damen Shipyards Group, Direction des Constructions Navales Services (DCNS) oraz ThyssenKrupp Marine Systems. Damen do programu Miecznik zaproponował okręt modułowego typoszeregu Sigma – korwetę Sigma 9813. W październiku 2013 Holendrzy podczas wizyty w Gdyni poinformowali, że w wersji dla Polski okręt miałby mieć wyporność 1980 t, prędkość 26 w, zasięg 6000 Mm przy 14 i autonomiczność 21 dni.
Realne parametry okrętów tego typu można także prześledzić na przykładzie już zbudowanych dla marokańskiej marynarki jednostek tego typu (Sultan Moulay Ismail i Allal Ben Abdellah). Nawet w tym wariancie wpisują się w wymagania sformułowane dla Miecznika. Przy wyporności 1950-2075 t mają 97,9 m długości, 13 m szerokości, zaś z napędem w postaci dwóch silników SEMT-Pielstick 20PA6B STC o mocy ciągłej 8100 kW, osiągają prędkość 27,5 w. Również uzbrojenie na marokańskich korwetach jest zbliżone do polskich wymagań: 1 armata OTO-Melara 76/62 Super Rapid kal. 76,2 mm, 2 armaty 20 mm, 4 wyrzutnie rakietowych pocisków przeciwokrętowych (pokpr) MM40 Exocet Blk III, 12-komorowa wyrzutni pionowa pocisków przeciwlotniczych Mica VL i 2 potrójne wyrzutnie torped B-515. Wstępnych wymogów nie spełniłyby natomiast: zasięg 4000 Mm przy 18 w, autonomiczność 20 dni, a także nośność pokładu lotniczego pozwalającego na przyjmowanie śmigłowców o masie do 9 t.
Francuzi z DCNS mogą zaoferować korwetę Gowind Combatte. O tym okręcie nie można powiedzieć zbyt wiele, gdyż istnieje jedynie na papierze. Parametry ofertowe to: wyporność 2000 t, długość 101 m, szerokość 15,2 m. Prędkość maksymalna 27 w, zasięg przy prędkości podróżnej to 3000-5000 Mm. Załoga ma liczyć 65 ludzi, dodatkowo można zaokrętować dalszych 15. W skład uzbrojenia wchodzi 1 armata 57 lub 76 mm, 2 zdalnie sterowane armaty małego kalibru, 8 pokpr i 12-komorowa wyrzutnia pocisków przeciwlotniczych.
Niemcy z ThyssenKrupp Marine Systems dysponują w tej kategorii jednostkami rodziny Meko A-100. Rodzina ta jest u nas o tyle dobrze znana, że na jej podstawie powstawała korweta wielozadaniowa pr. 621 Gawron (Marynarka Wojenna RP bez Gawrona, 2012-02-24). Pomijając nieukończonego Ślązaka, w służbie obecnie znajduje się 11 okrętów tej rodziny: 5 niemieckich korwet 130 zbudowanych w latach 2004-2013 oraz 6 malezyjskich korwet typu Kedah (Meko 100 RMN) zbudowanych w latach 2001-2010. Spośród nich najbardziej zbliżonym do wymagań na Miecznika okazuje się Gawron. Malezyjski Kedah jest nieco mniejszy – 1850 t wyporności pełnej, przy długości 91,1 m i dysponuje niższą niż oczekiwana przez stronę polską prędkością – 22 w, choć dzięki temu spełnia wymóg zasięgu, który wynosi 6050 Mm. Załoga liczy 78 osób, a na okręcie znajdują się miejsca dla dalszych 20 ludzi.
Krótkie terminy
Biorąc pod uwagę obecnie planowane terminy wejścia pierwszego Miecznika do służby w 2017 (Początek realizacji programów Miecznik i Czapla, 2013-06-05), nie ma praktycznej możliwości, aby do tego czasu zaprojektować i zbudować całkowicie nowy typ okrętu. Zostało na to zdecydowanie zbyt mało czasu. Stawia to w korzystnej sytuacji konsorcjum Damen Shipyards Group oraz ThyssenKrupp Marine Systems AG, choć i w tym przypadku dotrzymanie założonego terminu byłoby niezmiernie trudne. Budowa dla Maroka korwety Sultan Moulay Ismail w stoczni Damen Schelde Naval Shipbuilding w Vlissingen zajęła 3 lata, zaś korweta Kadah powstawała w stoczni Blohm + Voss w Hamburgu ponad 4,5 roku.
Wykaz przedsiębiorstw biorących udział w dialogach technicznych:
- Else Technical and Research Service Co. Ltd (spółka reprezentująca Northrop Grumman Sperry Marine BV z Wielkiej Brytanii)
- KenBIT Koenig i Wspólnicy Spółka Jawna
- Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Centrum Techniki Morskiej S.A.
- Polski Holding Obronny sp. z o.o.
- Remontowa Shipbuilding S.A.
- Rolls-Royce Poland sp. z o.o.
- Stocznia Marynarki Wojennej S.A.
- Thales Polska sp. z o.o. (przedstawiciel handlowy Thales z Holandii)
- Damen Shipyards Gorinchem
- Direction des Constructions Navales Services (DCNS)
- Indra Espacio S.A.
- Kongsberg Defence & Aerospace AS
- Thales Nederland
- ThyssenKrupp Marine Systems AG