Indyjski ARDE zakończył wszystkie badania kwalifikacyjne 5,56-mm pistoletu maszynowego MSMC. Broń została skierowana do wojska na ostateczne, roczne testy poligonowe.
Rozwój nowego pistoletu maszynowego nazwanego Modern Sub-Machine Carbine (MSMC) rozpoczął się w pierwszej dekadzie XXI wieku w indyjskim instytucie ARDE (Armament Research and Development Establishment), będącym częścią DRDO (Defence Research and Development Organisation). Konstrukcja powstała, aby wypełnić lukę w uzbrojeniu armii poszukującej skróconej odmiany standardowego karabinka OFB/RFI INSAS 1B1. Hindusom nie udało się stworzyć odpowiednio małogabarytowego subkarabinka do naboju 5,56 mm x 45, który mógłby zastąpić dotychczas używane 9-mm pistolety maszynowe. W latach 2006-2009 testowano rodzimego Amough na bazie INSAS, ale wojsko odrzuciło tę konstrukcję. Taki sam los spotkał subkarabinek Kalantak 07, także będący skróconą odmianą INSAS.
Zdecydowano się na rozwijanie konstrukcji bardziej uniwersalnej, wpisującej w schemat broni typu PDW (Personal Defence Weapon). Nowy pistolet maszynowy miał mieć możliwość skutecznej eliminacji celów żywych noszących indywidualne osłony balistyczne na dystansie do 200 m. Konstrukcja miała trafić nie tylko do armii i policji, ale dziesiątek indyjskich paramilitarnych formacji mundurowych. Używają one ponad 600 tys. starych 9-mm pistoletów maszynowych 1A1 (licencyjna odmiana brytyjskiego Sterlinga Mk 4) i 2A1 (wyciszony Patchett Sterling Mk 5).
W 2006 rozpoczął się program New Generation Protective Carbine, który – zgodnie z pierwotnymi ustaleniami – miał doprowadzić do wprowadzenia do formacji mundurowych 218 320 pistoletów maszynowych o wartości 21,83 mln rupii (550 mln USD). Rozpoczęto od opracowania nowej amunicji pistoletowej 5,56 mm x 30 MINSAS, na wzór belgijskiej 5,7 mm x 28 do pistoletu FN Five-seveN i pistoletu maszynowego FN P90 oraz niemieckiej 4,6 mm x 30 do pistoletu maszynowego H&K MP7A1. Pocisk o masie 2,6 g opuszcza 300-mm lufę z prędkością 650 m/s, dzięki czemu jego energia wylotowa wynosi 550 J. Zasięg skuteczny wynosi do 300 m.
Pierwotnie nabój 5,56 mm x 30 zaprojektowano do oferowanego przez Ordnance Factory Board pistoletu maszynowego MINSAS na bazie karabinka OFB INSAS. Konstrukcja nie była udana, stąd jej rozwój został wstrzymany. Następnie spodziewano się, że w Indiach będzie produkowany na licencji izraelski bezkolbowy IWI Mini Tavor/X95 (X95: Nowe szaty Micro Tavora, 2008-06-17, X95 w trzech kalibrach, 2012-10-16) pod lokalną nazwą Zittara (Pierwsze Tavory w Indiach, 2008-03-11). Miał on – obok amunicji 5,56 mm x 45 i 9 mm x 19 – być zasilany także nowym nabojem 5,56 mm x 30. Długie negocjacje nie doprowadziły jednak do podpisania umowy.
Ostatecznie postawiono na rozwój broni przez ARDE, tym razem z magazynkiem w chwycie pistoletowym, jak MP7A1, UZI czy polski PM-84P/PM98 Glauberyt. Badania modeli i prototypów MSMC rozpoczęły się od 2006, pierwsze miały miejsce w czerwcu tego roku, następne pod koniec 2007, kolejne w styczniu 2009. Dalsze przeprowadzano w połowie 2010. Program rozwoju nowego pistoletu maszynowego był trapiony licznymi opóźnieniami m.in. ze względu na brak ostatecznych założeń taktyczno-technicznych dla nowej broni. W sierpniu 2011 ARDE przedstawiło pierwsze MSMC serii próbnej, rozwijane wspólnie wraz z OFB. Badania kwalifikacyjne tej konstrukcji zakończone zostały w drugiej połowie 2012. Obecnie partia prototypowa 5,56-mm pistoletów maszynowych MSMC trafiła na testy poligonowe. Jest to ostatni etap przed przyjęciem tej konstrukcji do uzbrojenia.
Przeciągający się program przyjęcia nowej broni do uzbrojenia spowodował, że wiele formacji mundurowych chcąc zachować potencjał, zaczęło dokonywać interwencyjnych zakupów zagranicznych (Dalsze Mx4 dla indyjskiej BSF, 2012-11-21).