Instytut Fishera z Izraela zaprezentował koncepcję nowego bezzałogowego statku latającego przeznaczonego do ewakuacji medycznej i transportu zaopatrzenia, nazwanego wstępnie MEDUAV.
Projekt ten jest rozwinięciem koncepcji wentylatorowca (z ang. fancraft) o nazwie X-Hawk. Ta hybryda statku powietrznego i samochodu została opracowana przez izraelskie przedsiębiorstwo Urban Aeronautics we współpracy z Amerykanami. Jej pełnowymiarową, załogową makietę zaprezentowano po raz pierwszy w Farnborough w 2006.
Bsl ma zabierać na pokład 4 rannych, osiągać pułap 3050 m i lecieć z prędkością 280 km/h. Obliczeniowa długotrwałość lotu to 3 h. MEDUAV ma być wyposażony w pasywne i aktywne systemy samoobrony. Jego napęd stanowić ma silnik turbinowy Rolls-Royce 250-C30, poruszający dwa tunelowane wentylatory nośne, zabudowane w przedniej i tylnej części kadłuba. Bsl ma być zdolny do wykonywania autonomicznego lotu w terenie zurbanizowanym i zalesionym.
Klasyczny wiropłat nie jest najlepszym środkiem transportu w mieście. Z powodu dużej średnicy wirnika nośnego śmigłowiec nie zawsze może zniżyć się do poziomu dachów budynków i poruszać się pomiędzy nimi z maksymalną prędkością. Nawet jeżeli zabudowa na to pozwala, pilot musi zachować bardzo dużą ostrożność w trakcie wykonywania manewrów, a wolno lecący śmigłowiec staje się łatwym celem. W dodatku klasyczny, śmigłowcowy wirnik nośny jest niepraktyczny ze względu na duży strumień zaśmigłowy, podrywający kurz i różnorakie przedmioty, jakich nie brakuje na ulicach miasta, co powoduje spadek widoczności załogi oraz może być przyczyną obrażeń ludzi przebywających w pobliżu. Oprócz tego, w porównaniu z klasycznym śmigłowcem, wentylatorowiec nie ma śmigła ogonowego, którego utrata oznacza niesterowane opadanie w dół i rozbicie się o ziemię.
Wentylatorowiec nie ma tego rodzaju ograniczeń - zwarta konstrukcja i osłonięcie wszystkich elementów wirujących pozwalają na bezproblemowe przemieszczanie się w wąskich wąwozach, jakie tworzą ściany wysokich budynków. Wentylatory umożliwiają operowanie tuż nad dachami domów i na niewielkiej wysokości nad ziemią, na wysokości kilku-, kilkunastu metrów, wykonując lot profilowy (NOE). Pozwala to na ominięcie przeszkód terenowych (np. barykad, czy zniszczonych pojazdów) oraz uniknięcie ataku przy pomocy improwizowanych ładunków wybuchowych, które są zmorą żołnierzy patrolujących ulice miast.