Okręty podwodne dla Norwegii

Do niedawna alternatywą dla zakupu nowych okrętów podwodnych była modernizacja już eksploatowanych jednostek lub utrzymanie w linii jedynie kilku z nich i ich uzupełnienie nowymi. Norwegia nie chce rezygnować z floty podwodnej, na co swego czasu zdecydowała się m.in. Dania / Zdjęcie: MO Norwegii

Przez najbliższe dwa lata ministerstwo obrony Norwegii będzie pracowało nad szczegółami programu pozyskania konwencjonalnych okrętów podwodnych. Mają one mają zastąpić w linii obecnie eksploatowane jednostki typu Ula, przyjmowane  do służby w latach 1989-1992 (Przyszłość norweskich OP, 2012-05-25).

Na przełomie 2016/2017 rząd ma przedstawić członkom parlamentu szczegółowy plan pozyskania serii nowych okrętów, w tym ich liczbę, wymagania techniczne i pożądane uzbrojenie. Niewykluczone, że Norwegia zdecyduje się na pozyskanie jednostek wspólnie z wybranym państwem trzecim, co pozwoli na zmniejszenie kosztów ich zakupu.

Nowe okręty mają pojawiać się w linii od połowy lat 2020. Jest to termin określany przez przedstawicieli marynarki wojennej jako krytyczny i ostatni gwarantujący zachowanie zdatności użytkowej norweskiej podwodnej floty. Wycofywane wówczas z linii Ula, będą miały za sobą 35 lat służby. Warto przypomnieć, że ich trwałość użytkowa określana była w chwili budowy na 30 lat.

Choć władze w Oslo nie przyznają tego otwarcie, jednym z faworytów przyszłego przetargu jest Saab. W rozmowie z RAPORT-wto na paryskich targach Euronaval, przedstawiciel tego przedsiębiorstwa przyznał, że plany zakupowe marynarki wojennej Norwegii stanowią jeden z priorytetów polityki marketingowej Szwedów. Saab chce zaoferować sąsiadom nowe okręty projektu A26, które chce kupić Sztokholm (Euronaval 2014: A26 na ostatniej prostej, 2014-10-30).

Walkę o norweskie zlecenie zapowiadają też przedstawiciele niemieckiej TKMS. Może ona zaoferować jednostki typu 209/212. Przetargiem interesuje się też hiszpańska Navantia, oferująca okręty S-80 (Pierwszy S-80 w 2018, 2014-10-07).