Pracowicie rozpoczął się 2009, dla Lotniczego Pogotowia Ratunkowego. Gdy kończyły się sylwestrowe bale, a na niebie dogasały blaski fajerwerków, załoga żółtej Agusty 109, wezwana dźwiękiem alarmowego dzwonka, biegła do śmigłowca. Pierwszy start zespołu Śmigłowcowej Służby Ratownictwa Medycznego odnotowano o 3:30.
Kilka dni później, 5 stycznia, na lotnisku im. Fryderyka Chopina w Warszawie, miała miejsce niezbyt często realizowana operacja bezpośredniego przekazywania pacjentki ze śmigłowca (Agusta) do samolotu (Piaggio). Zawsze w takich sytuacjach chodzi o maksymalne skrócenie czasu transportu osoby poszkodowanej, do rąk specjalistycznego zespołu medycznego. W tym konkretnym przypadku, należało jak najszybciej przekazać, znajdującą się w ciężkim stanie pacjentkę, do Centrum Leczenia Oparzeń w Siemianowicach Śląskich.
Tego samego dnia, rano (kilka minut po godzinie 9) po raz pierwszy wystartował do lotu operacyjnego śmigłowiec Mi-2 plus z nowej bazy w Płocku. Wezwanie nadeszło z miejscowości Zdziar Wielki, skąd zabrano do szpitala wojewódzkiego ciężko chorego 78-letniego mężczyznę. Tym samym zespół, kierowany przez Arkadiusza Choińskiego, potwierdził pełną gotowość do realizowania wyznaczonych mu zadań.
ZMIENIONY SCENARIUSZ
Oficjalne uruchomienie obiektu nastąpiło 10 dni później, gdy podsekretarz stanu w Ministerstwie Zdrowia, Marek Haber, wraz z przedstawicielami władz wojewódzkich i miejskich, uroczyście przecięli wstęgę, rozwieszoną przy bramie wjazdowej na teren bazy. Mimo uroczystoś-ci także i scenariusz tego dnia został zmieniony, z uwagi na potrzebę spieszenia ludziom z najszybszą pomocą.
Początkowo zakładano, że śmigłowiec stacjonujący na lądowisku schowa się poza lądowis-kiem, na moment uroczystego przecinania biało-czerwonej szarfy, i dopiero po wejściu zaproszonych gości na teren bazy nastąpi spektakularny przylot i lądowanie. W momencie gdy załoga szła już do swego Michałka, otrzymała sygnał wzywający ją do lotu operacyjnego. Tak więc planowana mistyfikacja przerodziła się w realną akcję. Pacjenta z podejrzeniem zawału serca przetransportowano z Czerwińska nad Wisłą do szpitala wojewódzkiego w Płocku. Końcowy scenariusz przebiegł już bez niezapowiedzianych modyfikacji. Po dynamicznym nalocie nad swą siedzibę, żółty Mi-2 plus, wzniecając obłok pyłu śnieżnego, wylądował na oświetlonej płaszczyźnie przed hangarem. Następnie uczestniczący w locie kierownik bazy, pilot Arkadiusz Choiński, lekarz Witold Stenka oraz ratownik medyczny Mariusz Fabirkiewicz wzięli udział w uroczystym poświęceniu wiropłata oraz całego obiektu, dokonanego przez ordynariusza diecezji płockiej, biskupa Piotra Liberę.
Całości uroczystości otwarcia, wartej 4,2 mln złotych, najnowocześniejszej bazy SP ZOZ LPR, przewodniczyli dyrektorzy: Wojewódzkiej Stacji Pogotowia Ratunkowego i Transportu Sanitarnego Kajetan Górzyński oraz Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej Lotnicze Pogotowie Ratunkowe Robert Gałązkowski.
PRELUDIUM ZMIAN
Otwarcie bazy w Płocku to preludium nadchodzących w tym roku zmian w Lotniczym Pogotowiu Ratunkowym.
Być może jeszcze w pierwszym kwartale ruszy na warszawskim Okęciu, budowa nowej bazy przeznaczonej na potrzeby samolotów Piaggio.
W początkach drugiej połowy roku przewidywane jest przybycie do Polski pierwszych dwóch śmigłowców EC-135. Niewykluczone, że jeden z nich zostanie skierowany do bazy w Płocku.
Również na 2009 planowane jest rozpoczęcie inwestycji, związanych z modernizacją bazy LPR na warszawskich Babicach, gdzie coraz pilniejszym zadaniem staje się zastąpienie hangarów nadwątlonych pożarem, 14 marca 2000, nowym obiektem.
Szczęśliwie, rolę i jakość pracy wszystkich zespołów Lotniczego Pogotowia Ratunkowego dobrze oceniają obecni decydenci Ministerstwa Zdrowia. Wydaje się, że po minionych kilku latach nareszcie polskie lotnictwo sanitarne zyskało w strukturach opieki zdrowotnej odpowiednie miejsce. A że pozytywna ocena jego funkcjonowania nie jest jedynie opinią wewnętrznych kręgów służby zdrowia, niech świadczy fakt uhonorowania przez Urząd Lotnictwa Cywilnego, 15 stycznia br., SP ZOZ LPR dyplomem uznania, za utrzymywanie wysokich standardów w dziedzinie bezpieczeństwa lotniczego, pracę związaną z przystosowaniem do obowiązujących przepisów prawnych oraz dobre przygotowanie do audytów międzynarodowych.
Istotne jest także zauważenie wkładu lotniczych ratowników w ćwiczenia, mające na celu podniesienie bezpieczeństwa oraz skuteczności ratowania życia ludzkiego. Przykładem może być podziękowanie prezydenta Płocka, Mirosława Milewskiego, dla Lotniczego Pogotowia Ratunkowego, za udział w ćwiczeniach obronnych o kryptonimie Płock-2008 przeprowadzonych w dniach 6 i 7 listopada 2008 (wspominaliśmy o tym w numerze 12/2008 Skrzydlatej Polski).
Zdjęcia: Paweł Kłosiński
