W przeddzień Święta Wojska Polskiego na terenie 1. Brygady Logistycznej odbyła się uroczystość wymiany pojazdów pancernych pomiędzy Muzeum Wojsk Lądowych w Bydgoszczy, a brytyjskim Muzeum Broni Pancernej w Bovington.
Podczas uroczystości, w której uczestniczyli m.in. minister Spraw Zagranicznych Radosław Sikorski, Szef Inspektoratu Sił Zbrojnych RP gen. broni Jan Gruszka, ambasador Wielkiej Brytanii w Polsce Robin Barnett, dyrektor Tank Muzeum w Bovington Richard Smith i dyrektor Muzeum Wojsk Lądowych (MWL) w Bydgoszczy Mirosław Giętkowski, dokonano przekazania czołgu FV4201 Chieftain dla polskiej placówki i czołgu T-72 dla brytyjskiej.
Brytyjski pojazd pancerny z MWL, będzie pierwszym tego typu wozem bojowym w Polsce. FV4201, który trafił do bydgoskiej placówki, o nazwie własnej Fear Naught (Nieustraszony) został wyprodukowany w kwietniu 1972 i do 1974 stacjonował w Ludgershall w Anglii. Następnie od maja 1974 do 1988 był używany na terenie Republiki Federalnej Niemiec, wchodząc w skład brytyjskiej Armii Renu – BOAR (British Army of the Rheine).
W trakcie służby czołg został zmodernizowany poprzez zamontowanie dodatkowego opancerzenia kadłuba, co oznaczało dostosowanie go do standardu Chieftain Mk 10. Później pojazd wyposażono w termowizyjny system obserwacji i kierowania ogniem Barr & Stroud TOGS (Thermal Observation and Gunnery System), dzięki czemu doprowadzono go do wersji Mk 11. W 1988 Chieftain wrócił do Ludgershall, a po wycofaniu ze służby został przeznaczony na cel poligonowy w 1999. Nie został jednak w użyty w tym celu. FV4201 pełnił rolę pomnika, postawionego przez jednostką wojskową w Bulford, a po jej likwidacji został przejęty przez Tank Museum w Bovington.
Historia czołgu Chieftain rozpoczęła się w 1956, gdy brytyjska armia zaczęła poszukiwać następcy dotychczasowych pojazdów: skonstruowanego w końcówce II wojny światowej czołgu średniego FV4007/4011/4012/4015/4017 Centurion oraz stworzonego w latach 1950. ciężkiego czołgu FV214 Conqueror. Nowy wóz bojowy miał przewyższać własnościami jezdnymi Centuriony i mieć uzbrojenie o podobnym kalibrze i skuteczności jak 120-mm armata L1 ciężkiego Conquerora. Pojazd miał być przy tym niższy od dotychczasowych, ale odpowiednio szeroki. Wszystko po to, aby umieścić na nim wieżę o odpowiednio dużej średnicy łożyska oporowego, co miało pozwolić na jej korzystne ukształtowanie.
Pierwszy prototyp nowego czołgu powstał w 1959 i został wyprodukowany przez Royal Ordnance Factory w Leeds. Pierwsze pojazdy zostały poddawane próbom wojskowym w Equipment Trials Wing w Bovington od grudnia 1962. W maju 1963 podjęto decyzje o przyjęciu czołgu Chieftain do uzbrojenia.
Pierwsze seryjne FV4201 trafiły do jednostek liniowych pod koniec 1966, łącznie dla armii brytyjskiej wyprodukowano 900 czołgów tego typu. Produkcja na potrzeby armii brytyjskiej trwała do 1971. W 1975 wszystkie brytyjskie pułki czołgów były już wyposażone w Chieftainy, a czołgi wcześniejszych typów wycofano z uzbrojenia. Już 1966, wraz z pierwszymi dostawami FV4201, wycofano ciężkie pojazdy FV214 Conqueror.
Ówczesne brytyjskie pułki pancerne liczyły po 74 wozy i składały się z czterech kompanii czołgów. W każdej z nich było 18 czołgów: cztery plutony po 4 czołgi i dwa wozy tego typu w dowództwie. Chieftainy były w służbie liniowej do 1996, kiedy to zostały zastąpione przez FV4030/4 Challenger.
Chieftainy były eksportowane, głównie do krajów Bliskiego Wschodu. W latach 1971-78 do Iranu dostarczono 750 czołgów tego typu. Wzięły one udział w wojnie z Irakiem, jednak dalsze dostawy zmodernizowanych pojazdów zniweczyła rewolucja islamska. Cheftainy eksportowano też do Iraku, Kuwejtu, Omanu i Jordanii. W Izraelu FV4201 w 1969 został wybrany jako podstawowy czołg dla IDF, wyprzedzając w testach francuskie AMX-30 i niemieckie Loepardy 1. Ze względów politycznych dostawa nie doszła jednak do skutku, a Izrael skoncentrował się na budowie własnego pojazdu tej klasy.
Chieftain jest pojazdem o masie około 55 ton, uzbrojonym w gwintowaną 120-mm armatę L11A5. Amunicja do działa jest rozdzielnego ładowania. Początkowo jej zapas wynosił 53 naboje, później został zwiększony do 64 sztuk amunicji. Poza armatą czołg był uzbrojony w dwa 7,62-mm karabiny maszynowe: L8A1 sprzężony z armatą i L37A1 zamontowany na wieżyczce dowódcy (z możliwością prowadzenia ognia bez otwierania włazu). Początkowo w FV4201 stosowano też specjalny 12,7-mm karabin maszynowy L21A1 zamontowany na kołysce armaty i służący do wstrzeliwania się do celu oraz oceny odległości. Wraz z rozwojem optoelektroniki, zrezygnowano z tego rodzaju uzbrojenia.
Zespołem napędowym Chieftaina był dwusuwowy silnik wysokoprężny o mocy 750 KM, przy czym w prototypach i pierwszych seriach pojazdów stasowano znacznie słabszą jednostkę napędową, której moc zwiększano w kolejnych seriach pojazdów. Prędkość czołgu wynosiła 48 km/h na szosie i około 30 km/h w terenie. Przód kadłuba i wieża czołgu są odlewane, a stosukowo niską sylwetkę i duże pochylenia przedniego pancerza osiągnięto poprzez zastosowanie półleżącej pozycji kierowcy.