Pod koniec 2008 Armia Brytyjska, po ponad 40-letniej przerwie, zawarła kontrakt na dostawę nowej strzelby gładkolufowej. W kwietniu 2009 zmodyfikowaną odmianę włoskiej Benelli M4 Super 90 przyjęto do uzbrojenia jako L128A1 Combat Shotgun.
Brytyjczycy poszukiwali samopowtarzalnej strzelby gładkolufowej kalibru 12, zdolnej trafiać cel wielkości człowieka z odległości od 40 metrów (minimalnie) do 130 metrów (docelowo). Wymagana skuteczność nowej broni zakładała eliminację celu w jednym ataku z odległości 0-40 metrów (minimalnej) i 40-130 metrów (docelowej). Użytkownik miał mieć możliwość nawiązania walki z dwoma celami, oddalonymi od siebie o nie więcej niż 10 metrów, na danym dystansie i z daną skutecznością, w czasie krótszym od sekundy. Strzelec miał mieć możliwość oddania, zanim konieczne będzie ponowne załadowanie magazynka, od 5 (minimalnie) do 8 (docelowo) strzałów. Strzelba miała mieć masę nie większą niż 3,8-4 kg. Długość broni 1020 mm (maksymalna) do 900 mm (docelowa), przy 470-mm lufie. Konstrukcja miała być wyposażona w kolbę o regulowanej długości i mieć możliwość wystrzeliwania śrutu nr 00 oraz pocisków kulowych breneka, jak i - docelowo - innych rodzajów amunicji. Broń musiała posiadać możliwość mocowania - za pomocą szyny Picatinny (MILSTD 1913) - używanych w wojsku celowników optoelektronicznych. Strzelba powinna być wyposażona w pas nośny, zestaw do konserwacji, ładownice lub torby na amunicję oraz mieć możliwość montażu dodatkowego wyposażenia, takiego jak oświetlenie bojowe.
Wybór brytyjskich wojskowych padł na sprawdzoną w boju, przyjętą 10 lutego 2000 do uzbrojenia amerykańskich sił zbrojnych jako M1014 Joint Combat Shogun, samopowtarzalną strzelbę Benelli M4 Super 90. Broń ma lufę długości 470 mm, masę 3,82 kg, 6-nabojowy magazynek rurowy (plus siódmy nabój w komorze), charakteryzuje się kolbą o regulowanej długości. Może strzelać zarówno nabojami 12/70 (o łusce długości 70 mm), jak i amunicją 12/76 Magnum (o łusce 76 mm). Wyposażona jest w muszkę i przeziernik, ma umieszczoną na grzbiecie komory zamkowej uniwersalną szynę montażową Picatinny. Brytyjska armia zamówiła około 150 strzelb L128A1.
Strzelba po raz pierwszy zaprezentowana została przedstawicielom Ministerstwa Obrony Wielkiej Brytanii w czerwcu 2007 w Shrivenham przez lokalnego producenta GMK (będącego częściowo własnością Beretta Group, właściciela Benelli). Broń testowano od połowy 2008 w jednostce ITDU (Infantry Trials and Demonstration Unit) w Warminster, razem z innym modelem, powtarzalną strzelbą Benelli Super Nova, będącą w uzbrojeniu oddziałów policji. Badania dowiodły, że jest to konstrukcja celna, m.in. wszystkie dziewięć śrucin naboju ze śrutem 00 trafiły z odległości 20 metrów w cel wielkości kartki A4.
Jako ciekawostkę można podać, że Armia Brytyjska powróciła do wykorzystywania strzelb gładkolufowych po ponad 40 latach, ostatni raz bojowo używano ich podczas konfliktów na Malajach (1948-1960) i Borneo (1962-1966).